Kitabın 330. ve 331. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Tim gece yarısı bile olsa telefona cevap verirdi, polis alışkanlığı, aynı doktorlar ve tesisatçılar gibi. İyi haberin sabahı bekleyeceğine ilişkin şu inanç doğruydu ama işinin tanımı böyleydi. Doktorlarla tesisatçıları da kimse iyi haber için aramazdı.
Tim, Amy'nin aramasından sonra birkaç saat uyumaya çalıştı fakat sonunda uyuyormuş gibi yapmaya bir son verdi; elbiselerini giydi ve silahını aldı. O anda bulunulacak en iyi yer büroydu. Orada yalnız olurdu. Düşünebilirdi.
Tim karanlıkta, emin olduğu şeyleri sayarak, oturdu. Charlie Cullen kötü biriydi. Ve onu yakalayacaklardı, Tim'in buna inanmaktan başka çaresi yoktu. Önünde sonunda yakalayacaklardı. Fakat Duryea vakasında öğrendiği gibi geç, çok geç demekti. Charlie Cullen'ın durumunda ise çok geçin üzerinden çok zaman geçmişti.
Tim büro penceresinden güneşin doğuşunu, çocukların yeni kızaklarını mahkemenin bulunduğu tepeye taşımalarını izledi. Sonra özel bir görüşme yapmak için kapısını kapattı.
Tim, Norristown, Pennsylvania'dan 411 'i aradı ve Montgomery Hastanesi santraline bağlandı. Başkan Yardımcısı Barbara Hannon'a ulaşıncaya kadar yönetim kademeleri içinde aktarıldı.
Tim bir yurttaş olarak arıyordu fakat yapacağı etkiden emin, kendisini Somerset İlçesi Cinayet Birimi'nden Komiser Yardımcısı Braun olarak tanıttı. Tim, Hannon'a eğer hastalarını hayatta tutmak istiyorsa yeni tuttukları hemşireyi gece nöbeti programından çıkarması gerektiğini söyledi. Bu, kadının dikkatini çekti. Hemen gereğini yapma sözü verdi.
Tim, Cullen'ın kim olduğunu söyleyemez, geçmişinden söz edemezdi. Bir seri katili işe aldığını söyleyemezdi; durumu bu sözlerle ifade etmesi yasalara aykırıydı. Böyle bir konuşmayı yapması bile yasal değildi, daha en başından. Tim bunun önemli olmadığını düşündü, Cullen onu mahkemeye verecekse bunu daha sonra yapabilirdi.
Sabah toplantısında herkes vardı, iş yükü ve yeni kış havası yüzünden herkesin yüzünden düşen bin parçaydı zaten, Somerset'deki şüpheli ölümlerin gazetelere çıkmasının an meselesi olduğu bildirildiğinde suratlar iyice düştü. Sağlık Dairesi, Somerset Tıp Merkezi ve savcılık bürosu, muhabirlerden telefonlar almıştı bile. Tim, belki bu aramalar iki tarafın da işine yarar, diye düşündü. Bazen savcılık bürosunun maaş bordrosuna kayıtlı basın sözcüleri varmış gibi geliyordu.
Böylece medya radarı altında bulgu toplama sona ermiş oldu. Charlie'nin adı henüz zikredilmemişti fakat edilmesi an meselesiydi. Ve medya bir kez adını öğrendi mi, ışıklar yanacaktı. Taraflar kendilerine avukat tutacaklar ve gerisi mahkemede görülecekti, ikinci dereceden kanıtlara bağlı olarak, yaklaşık iki buçuk aydır hazırladıkları dava dosyası mahkûmiyeti garanti etmekten uzaktı ama hazırdı. FBI haklıydı; bu üzerinde çalışması belâ bir davaydı.
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.Tim, Amy'nin aramasından sonra birkaç saat uyumaya çalıştı fakat sonunda uyuyormuş gibi yapmaya bir son verdi; elbiselerini giydi ve silahını aldı. O anda bulunulacak en iyi yer büroydu. Orada yalnız olurdu. Düşünebilirdi.
Tim karanlıkta, emin olduğu şeyleri sayarak, oturdu. Charlie Cullen kötü biriydi. Ve onu yakalayacaklardı, Tim'in buna inanmaktan başka çaresi yoktu. Önünde sonunda yakalayacaklardı. Fakat Duryea vakasında öğrendiği gibi geç, çok geç demekti. Charlie Cullen'ın durumunda ise çok geçin üzerinden çok zaman geçmişti.
Tim büro penceresinden güneşin doğuşunu, çocukların yeni kızaklarını mahkemenin bulunduğu tepeye taşımalarını izledi. Sonra özel bir görüşme yapmak için kapısını kapattı.
Tim, Norristown, Pennsylvania'dan 411 'i aradı ve Montgomery Hastanesi santraline bağlandı. Başkan Yardımcısı Barbara Hannon'a ulaşıncaya kadar yönetim kademeleri içinde aktarıldı.
Tim bir yurttaş olarak arıyordu fakat yapacağı etkiden emin, kendisini Somerset İlçesi Cinayet Birimi'nden Komiser Yardımcısı Braun olarak tanıttı. Tim, Hannon'a eğer hastalarını hayatta tutmak istiyorsa yeni tuttukları hemşireyi gece nöbeti programından çıkarması gerektiğini söyledi. Bu, kadının dikkatini çekti. Hemen gereğini yapma sözü verdi.
Tim, Cullen'ın kim olduğunu söyleyemez, geçmişinden söz edemezdi. Bir seri katili işe aldığını söyleyemezdi; durumu bu sözlerle ifade etmesi yasalara aykırıydı. Böyle bir konuşmayı yapması bile yasal değildi, daha en başından. Tim bunun önemli olmadığını düşündü, Cullen onu mahkemeye verecekse bunu daha sonra yapabilirdi.
Sabah toplantısında herkes vardı, iş yükü ve yeni kış havası yüzünden herkesin yüzünden düşen bin parçaydı zaten, Somerset'deki şüpheli ölümlerin gazetelere çıkmasının an meselesi olduğu bildirildiğinde suratlar iyice düştü. Sağlık Dairesi, Somerset Tıp Merkezi ve savcılık bürosu, muhabirlerden telefonlar almıştı bile. Tim, belki bu aramalar iki tarafın da işine yarar, diye düşündü. Bazen savcılık bürosunun maaş bordrosuna kayıtlı basın sözcüleri varmış gibi geliyordu.
Böylece medya radarı altında bulgu toplama sona ermiş oldu. Charlie'nin adı henüz zikredilmemişti fakat edilmesi an meselesiydi. Ve medya bir kez adını öğrendi mi, ışıklar yanacaktı. Taraflar kendilerine avukat tutacaklar ve gerisi mahkemede görülecekti, ikinci dereceden kanıtlara bağlı olarak, yaklaşık iki buçuk aydır hazırladıkları dava dosyası mahkûmiyeti garanti etmekten uzaktı ama hazırdı. FBI haklıydı; bu üzerinde çalışması belâ bir davaydı.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder