Kitabın 236. ve 237. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Eee?" diye sordu Shane. "Kimdi o?" Claire eve giderken telefonla aramış, onunla konuşuyordu. Her neredeyse makine gürültüsü vardı, metal seslen geliyordu ve Shane bağırmak zorunda kalıyordu. "Oliver'ı vurmaya çalışan kimdi?"
"Bilmiyorum."
"Hadi ama, Claire. Tahmin et."
"Hayır, gerçekten bilmiyorum. Her kimse yüzünde maske vardı ve ceket, eldiven giymişti. Biraz uzun ama zayıfça biraz. Ok atma konusunda iyiydi, ama. Gerçekten iyi." Yanağındaki kesiği hatırladı ve hafifçe parmaklarıyla dokundu. Acımıyordu ve kanama durmuştu ama belli bir iz vardı. İlk kez nasıl göründüğünü merak etti, belki de bir yara izi kalacaktı. "Neyse, maskesi yokken göremedim onu. Sen değildin, değil mi?" Bu son sözü kışkırtmak için' di. Cevabı biliyordu, o aradayken seçeneği olduğu sürece Shane, Oliver'a saldırmazdı. Bu, tam olarak işin içinde olmayan biriydi.
"Bak kızım, ben vursaydım şu anda ölmüş olurdu, çünkü ıskalamazdım. Beni sevindir. Yaralandığını söyle."
"Ah, evet, kesinlikle acı çekti," dedi. "Dün gece Pennyfeather'ı gönderenin de o olduğunu düşünmüyorum. Fakat onda tuhaf bir şeyler vardı, Shane."
"Ne zaman tuhaf değil ki?"
"Hayır, demek istediğim..." Claire tam olarak ifade edemiyordu. "Eve sana bu sabah neler olduğunu anlattı mı?"
"Ne?" Shane yine dikkat kesildi, kötü habere kendini hazırladı. "Ne oldu yine? Kahretsin, bekle..." Bir araba kazası gibi gelen sesten uzaklaşıp sessiz bir yere geçti. "Devam et."
"Oliver onu Common Grounds'dan kovmuş. Sanırım kendisini öldürmekle suçlayınca sinirlenmiş. Eve'i bilirsin. Nazikçe anlatmamıştır."
"Onu espresso makinesi gibi bir şeyle vurmaya çalışmış da olabilir," diye onayladı Shane. "Evde ama konuşmuyor. Doğrudan odasına gitti. Ağlayacakmış gibi bir hali vardı ama onu durdurmadım."
"Korkak." "Ağlıyor, evet. Eve mi gidiyorsun?"
"Evet," dedi. "Bir yere uğramam lazım ama. Seninle bir saate kadar görüşürüz." Shane onu çok iyi tanıyordu.
"Myrnin'i görmeye gideceksin değil mi? Claire—"
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz."Bilmiyorum."
"Hadi ama, Claire. Tahmin et."
"Hayır, gerçekten bilmiyorum. Her kimse yüzünde maske vardı ve ceket, eldiven giymişti. Biraz uzun ama zayıfça biraz. Ok atma konusunda iyiydi, ama. Gerçekten iyi." Yanağındaki kesiği hatırladı ve hafifçe parmaklarıyla dokundu. Acımıyordu ve kanama durmuştu ama belli bir iz vardı. İlk kez nasıl göründüğünü merak etti, belki de bir yara izi kalacaktı. "Neyse, maskesi yokken göremedim onu. Sen değildin, değil mi?" Bu son sözü kışkırtmak için' di. Cevabı biliyordu, o aradayken seçeneği olduğu sürece Shane, Oliver'a saldırmazdı. Bu, tam olarak işin içinde olmayan biriydi.
"Bak kızım, ben vursaydım şu anda ölmüş olurdu, çünkü ıskalamazdım. Beni sevindir. Yaralandığını söyle."
"Ah, evet, kesinlikle acı çekti," dedi. "Dün gece Pennyfeather'ı gönderenin de o olduğunu düşünmüyorum. Fakat onda tuhaf bir şeyler vardı, Shane."
"Ne zaman tuhaf değil ki?"
"Hayır, demek istediğim..." Claire tam olarak ifade edemiyordu. "Eve sana bu sabah neler olduğunu anlattı mı?"
"Ne?" Shane yine dikkat kesildi, kötü habere kendini hazırladı. "Ne oldu yine? Kahretsin, bekle..." Bir araba kazası gibi gelen sesten uzaklaşıp sessiz bir yere geçti. "Devam et."
"Oliver onu Common Grounds'dan kovmuş. Sanırım kendisini öldürmekle suçlayınca sinirlenmiş. Eve'i bilirsin. Nazikçe anlatmamıştır."
"Onu espresso makinesi gibi bir şeyle vurmaya çalışmış da olabilir," diye onayladı Shane. "Evde ama konuşmuyor. Doğrudan odasına gitti. Ağlayacakmış gibi bir hali vardı ama onu durdurmadım."
"Korkak." "Ağlıyor, evet. Eve mi gidiyorsun?"
"Evet," dedi. "Bir yere uğramam lazım ama. Seninle bir saate kadar görüşürüz." Shane onu çok iyi tanıyordu.
"Myrnin'i görmeye gideceksin değil mi? Claire—"
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder