Kitabın 294. ve 295. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
ŞUBAT 1986, İSTANBUL
"Gördün mü ilanı?"
Telefonun öbür ucundaki sesin kime ait olduğunu ayırt etmekte zorlandı bir an Bergen. Yaşar Bey hal hatır bile sormadan lafa dalmıştı. Nereden bilsindi annesinin Bergen;i uykusundan uyandırıp eline telefonu tutuşturduğunu?
"Hangi ilanı Yaşar Abi?"
"Gazetelere bakmadın mı?"
"Yok abi..."
"Hay Allah ya! Uyuyor muydun? Ben herkesi kendim gibi erken kalkıyor sanıyorum. Kusura bakma.''
"Estağfurullah abi, olur mu öyle şey? İyi oldu uyandığım. Çok geç olmuş zaten'
Elinde telefon, kablosunu çekiştire çekiştire salona doğru yürürken, bir yandan da koridorda asılı duvar saatine bakıyordu Bergen. Her gün bu saatlerde uyanıyordu aslında. Hava aydınlandığında kulüpten gelip yatağa girdiğinden, güne bu saatte başlamak onun için pek de geç sayılmazdı. Evi mis gibi kızarmış ekmek kokusu sarmıştı. Sabahat Hanım kızını uyandırdıktan sonra yarım kalan kahvaltı hazırlığı için mutfakta almıştı soluğu.
"Eh, madem uyandın. Gazeteyi aç bak. Sonra ara beni."
"Tamam abi, bakıyorum hemen."
Bergen telefonu ortadaki sehpanın üzerine bırakıp, gazeteleri arandı. Sabahat Hanım elindeki tabaklarla girdi salondan içeri. Merakla bakıyordu.
"Ne oldu? Niye aramış?"
"İlan mı varmış gazetede ne? Anlamadım ki..."
"Ayyy çok güzel Belgin! Tam sayfa, kocaman..."
"Gördün mü sen?"
"Aç da bak," dedi Sabahat Hanım, koltuğun üzerinde açık bırakılmış gazeteyi işaret ederek. Bergen heyecanla aldı gazeteyi eline.
"Beni ikinci kez dünyaya getiren, tüm müziksever halkımızın beğenisini kazanan İnsan Severse adlı kasetimi gerçekleştiren Yaşar Plakçılığa, müzik direktörü Uğur Bey'e, tonmayster İhsan Bey'e ve emeği geçen müzisyen arkadaşlara, tüm plak ve kaset bayilerine en içlen teşekkürü borç bilir, candan sevgilerimi sunarım."
Bergen tekrar tekrar okudu ilanda yazanları. Adı kocaman harflerle yazılmıştı ilanın başına. Altında da kaset kapağının resmi vardı.
"Gördün mü ilanı?"
Telefonun öbür ucundaki sesin kime ait olduğunu ayırt etmekte zorlandı bir an Bergen. Yaşar Bey hal hatır bile sormadan lafa dalmıştı. Nereden bilsindi annesinin Bergen;i uykusundan uyandırıp eline telefonu tutuşturduğunu?
"Hangi ilanı Yaşar Abi?"
"Gazetelere bakmadın mı?"
"Yok abi..."
"Hay Allah ya! Uyuyor muydun? Ben herkesi kendim gibi erken kalkıyor sanıyorum. Kusura bakma.''
"Estağfurullah abi, olur mu öyle şey? İyi oldu uyandığım. Çok geç olmuş zaten'
Elinde telefon, kablosunu çekiştire çekiştire salona doğru yürürken, bir yandan da koridorda asılı duvar saatine bakıyordu Bergen. Her gün bu saatlerde uyanıyordu aslında. Hava aydınlandığında kulüpten gelip yatağa girdiğinden, güne bu saatte başlamak onun için pek de geç sayılmazdı. Evi mis gibi kızarmış ekmek kokusu sarmıştı. Sabahat Hanım kızını uyandırdıktan sonra yarım kalan kahvaltı hazırlığı için mutfakta almıştı soluğu.
"Eh, madem uyandın. Gazeteyi aç bak. Sonra ara beni."
"Tamam abi, bakıyorum hemen."
Bergen telefonu ortadaki sehpanın üzerine bırakıp, gazeteleri arandı. Sabahat Hanım elindeki tabaklarla girdi salondan içeri. Merakla bakıyordu.
"Ne oldu? Niye aramış?"
"İlan mı varmış gazetede ne? Anlamadım ki..."
"Ayyy çok güzel Belgin! Tam sayfa, kocaman..."
"Gördün mü sen?"
"Aç da bak," dedi Sabahat Hanım, koltuğun üzerinde açık bırakılmış gazeteyi işaret ederek. Bergen heyecanla aldı gazeteyi eline.
"Beni ikinci kez dünyaya getiren, tüm müziksever halkımızın beğenisini kazanan İnsan Severse adlı kasetimi gerçekleştiren Yaşar Plakçılığa, müzik direktörü Uğur Bey'e, tonmayster İhsan Bey'e ve emeği geçen müzisyen arkadaşlara, tüm plak ve kaset bayilerine en içlen teşekkürü borç bilir, candan sevgilerimi sunarım."
Bergen tekrar tekrar okudu ilanda yazanları. Adı kocaman harflerle yazılmıştı ilanın başına. Altında da kaset kapağının resmi vardı.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder