Kitabın 13. ve 14. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Güm... güm... güm...
Hepsi birden kulak kesildi. İçlerinde en soğukkanlı olan ablası Perihan, terliklerini sürüyerek ağır adımlarla sofaya inen merdivenlere doğru yürüdü. Annesi, oturduğu yerden, “Çabuk olsana kızım...” diye seslendi, “Aaaa... kapıyı yıkacak vallahi... Akşam vakti kim bu allah aşkına?”
“Telaşa mahal yok,” dedi babası, her zamanki memur tek düzeliğiyle, “Hayriye hanımın yine tuzu bitmiştir”. Perihan, dar tahta merdivenlerden aşağı inip kapıyı açtı. Sakine teyze, gıcırdayan merdivenleri telaşla çıkarken; “Ne oturuyorsunuz ayol,” diye bağırdı, “bütün memleket ayak
ta, siz burada pinekliyorsunuz”.
“Ne oldu, Sakine, hayırdır inşallah?” Annesi salonun kapısına gelmişti.
“Daha ne olacak be Pervin’im... Yıkıldılar yıkıldılar... Allahım bana bu günleri de gösterdi...”
Pervin hanım, Sakine teyzeye elini uzatıp kendine doğru çekti.
“Otur hele şöyle. Sakinleş bir.”
“Ne sakinleşmesi be Pervin’im?.. Ne sakinleşmesi... Benim bayramım bugün, bayramım... Bugün için yaşamıştım, gördüm işte nihayet.”
“Seçim neticelendi mi ki?” diye sordu babası, heyecansız halini sürdürerek, “daha sandıklar yeni açılmadı mı?”
“Neticelenmiş be Hâzım’ım, neticelenmiş ya... Millet bayram ediyor her yerde. Siz burada pinekliyorsunuz. Demokratlar kazanmış. Halk Partisi kaybetmiş. Açın şu pencereleri... Taze hava girsin be yavrum...” Gediz, Sakine teyzenin açtığı pencereden giren taze havayı derin derin içine çekti. Temiz havayla birlikte, akşam alacasında dertop olmuş, karmaşık seslerden oluşan bir yumak da içeriye yuvarlanıp dağıldı... Köpek havlamaları, kedi miyavlamaları, kâğıt topla futbol oynayan oğlan çocuklarının bağırtıları, evlerin önünden katırlarıyla geçen zerzevatçıların çatallaşmış bağırışları, at arabalarının çıngırakları, annelerin çocuklarını ikaz eden, “baban geldiğinde görürsün sen” seslenişleri, sonuna kadar açılan radyodan duyulan, spikerin akşam ajansını veren sesi, uzak minarelerden akseden ezan sesleri... Bu ses cümbüşüyle birlikte içeriye rehavet veren bir akşam sarısı, iç bayıltan bir bahar kokusu da doluvermişti.
Gediz, olağanüstü bir şeyler olduğunu anlamıştı anlamasına ama seçimleri Demokrat Parti’nin kazanmasının ya da Cumhuriyet Halk Partisi iktidarının sona ermesinin neden bu kadar önemli olduğuna bir türlü akıl erdirememişti. Sakine teyzenin heyecanını ve sevincini anlayabiliyordu. Evlerine sık sık uğrayan Sakine teyze, kendini bildi bileli, tek başına muhalefet partisiydi. CHP iktidarına muhalefet etmesiyle, o zavallı, yalnız, kederli hayatı arasında, tam akıl erdiremediği yakın bir ilişki vardı.
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.Hepsi birden kulak kesildi. İçlerinde en soğukkanlı olan ablası Perihan, terliklerini sürüyerek ağır adımlarla sofaya inen merdivenlere doğru yürüdü. Annesi, oturduğu yerden, “Çabuk olsana kızım...” diye seslendi, “Aaaa... kapıyı yıkacak vallahi... Akşam vakti kim bu allah aşkına?”
“Telaşa mahal yok,” dedi babası, her zamanki memur tek düzeliğiyle, “Hayriye hanımın yine tuzu bitmiştir”. Perihan, dar tahta merdivenlerden aşağı inip kapıyı açtı. Sakine teyze, gıcırdayan merdivenleri telaşla çıkarken; “Ne oturuyorsunuz ayol,” diye bağırdı, “bütün memleket ayak
ta, siz burada pinekliyorsunuz”.
“Ne oldu, Sakine, hayırdır inşallah?” Annesi salonun kapısına gelmişti.
“Daha ne olacak be Pervin’im... Yıkıldılar yıkıldılar... Allahım bana bu günleri de gösterdi...”
Pervin hanım, Sakine teyzeye elini uzatıp kendine doğru çekti.
“Otur hele şöyle. Sakinleş bir.”
“Ne sakinleşmesi be Pervin’im?.. Ne sakinleşmesi... Benim bayramım bugün, bayramım... Bugün için yaşamıştım, gördüm işte nihayet.”
“Seçim neticelendi mi ki?” diye sordu babası, heyecansız halini sürdürerek, “daha sandıklar yeni açılmadı mı?”
“Neticelenmiş be Hâzım’ım, neticelenmiş ya... Millet bayram ediyor her yerde. Siz burada pinekliyorsunuz. Demokratlar kazanmış. Halk Partisi kaybetmiş. Açın şu pencereleri... Taze hava girsin be yavrum...” Gediz, Sakine teyzenin açtığı pencereden giren taze havayı derin derin içine çekti. Temiz havayla birlikte, akşam alacasında dertop olmuş, karmaşık seslerden oluşan bir yumak da içeriye yuvarlanıp dağıldı... Köpek havlamaları, kedi miyavlamaları, kâğıt topla futbol oynayan oğlan çocuklarının bağırtıları, evlerin önünden katırlarıyla geçen zerzevatçıların çatallaşmış bağırışları, at arabalarının çıngırakları, annelerin çocuklarını ikaz eden, “baban geldiğinde görürsün sen” seslenişleri, sonuna kadar açılan radyodan duyulan, spikerin akşam ajansını veren sesi, uzak minarelerden akseden ezan sesleri... Bu ses cümbüşüyle birlikte içeriye rehavet veren bir akşam sarısı, iç bayıltan bir bahar kokusu da doluvermişti.
Gediz, olağanüstü bir şeyler olduğunu anlamıştı anlamasına ama seçimleri Demokrat Parti’nin kazanmasının ya da Cumhuriyet Halk Partisi iktidarının sona ermesinin neden bu kadar önemli olduğuna bir türlü akıl erdirememişti. Sakine teyzenin heyecanını ve sevincini anlayabiliyordu. Evlerine sık sık uğrayan Sakine teyze, kendini bildi bileli, tek başına muhalefet partisiydi. CHP iktidarına muhalefet etmesiyle, o zavallı, yalnız, kederli hayatı arasında, tam akıl erdiremediği yakın bir ilişki vardı.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder