Kitabın 228. ve 229. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Ziyafet salonu harikaydı. Bir duvarın tamamını çitlerle çevrili güzel bir gül bahçesine bakan pencereler kaplıyordu. Uzaktaki anayol belli belirsiz görülüyordu ve avlu titreşen ışıklarla aydınlatılmıştı. Her masa ayrı bir dans temasına göre dekore edilmişti. Hip-hop! Broadway! Bollywood, salsa ve krump (krump'ı hiç anlayamamıştık). Biz sekizinci masada oturuyorduk; vals temalı masa. Herhalde parlak bir fikir bulamamış olacaklar ki masamızın üzerinde sadece bir çift topuklu ayakkabı ve Viyana kurabiyeleri vardı. Erkeklerden biri erkenden oturdu, kurabiye paketini açtı ve herkese uzattı ama reddettik. Yemekten önce olmaz, dedik.
Hepimiz bir dakikalığına sessizce oturduk. Masa simlerle ve mumlarla doluydu. Oda çok romantikti ama bir şeyler ters gidiyordu. Hepimiz aynı şeyi düşünüyorduk: Eğer önümüzde bir çift ayakkabı duruyor olmasa her şey daha mükemmel olmaz mıydı? Ayakkabılar sadece iştah kaçırıyordu. Eğer onları kaldırsak birileri fark eder miydi acaba? İki kadın göz göze geldi ve birden ayakkabılar masanın altına atılarak kayboluverdi. Bir şeyleri daha hoş kılmak istediğimizde kendimizi tutamıyoruz.
Salondaki herkes yerlerini alırken Middlesteinların yeni oturma düzeni dikkatimizi çekti. Büyük masa geleneği bozulmuştu; çocuklar arkadaşlarıyla, Rachelle ve Benny Rac-helle'in ebeveynleri ve Edie'yle birlikteydi (Edie'nin kavalyesi ortadan kaybolmuştu). Bir başka masada Robin kasvetli bir yüz ifadesiyle babasının yanında otururken Da-niel, Richard'ın yeni bayan arkadaşıyla sohbet ediyordu. Kadın sersemlemiş -belki de biraz öfkeli- görünüyordu ama Richard'ın elini sıkıca tutmaya devam ediyordu. Biz başka hiçbir masada oturmak istemezdik ama Richard ve Edie arasında uçarak gidip gelmek isterdik doğrusu.
Selam vermeyi düşündük ama hangi masaya gidecektik ki? Edie ve Richard'ın ayrılıklarında bir taraf seçmemiştik. Hâlâ Richard 'ı sağlık merkezinde gördüğümüzde selam veriyor Edie'yle görüşüyorduk. Edie daha değişken bir ruh halindeydi, ilgi odağı birden değişi veriyordu. Onu gördüğümüze seviniyorduk ama yıllardır duygusal durumuna güvenememiştik. Hayatlarımızdan birçok boşanma geçti; çocuklarımız, kardeşlerimiz, akranlarımız boşanmalar atlattı ama biz belli bir yaşa geldiğimizde hayatımızın sonuna kadar birlikte olacağımızı anladık. Richard, Edie'yi hele de hastalandıktan sonra terk ettiğinde neler hissettiğimizi birçok şekilde dile getirebilirdik.
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.Hepimiz bir dakikalığına sessizce oturduk. Masa simlerle ve mumlarla doluydu. Oda çok romantikti ama bir şeyler ters gidiyordu. Hepimiz aynı şeyi düşünüyorduk: Eğer önümüzde bir çift ayakkabı duruyor olmasa her şey daha mükemmel olmaz mıydı? Ayakkabılar sadece iştah kaçırıyordu. Eğer onları kaldırsak birileri fark eder miydi acaba? İki kadın göz göze geldi ve birden ayakkabılar masanın altına atılarak kayboluverdi. Bir şeyleri daha hoş kılmak istediğimizde kendimizi tutamıyoruz.
Salondaki herkes yerlerini alırken Middlesteinların yeni oturma düzeni dikkatimizi çekti. Büyük masa geleneği bozulmuştu; çocuklar arkadaşlarıyla, Rachelle ve Benny Rac-helle'in ebeveynleri ve Edie'yle birlikteydi (Edie'nin kavalyesi ortadan kaybolmuştu). Bir başka masada Robin kasvetli bir yüz ifadesiyle babasının yanında otururken Da-niel, Richard'ın yeni bayan arkadaşıyla sohbet ediyordu. Kadın sersemlemiş -belki de biraz öfkeli- görünüyordu ama Richard'ın elini sıkıca tutmaya devam ediyordu. Biz başka hiçbir masada oturmak istemezdik ama Richard ve Edie arasında uçarak gidip gelmek isterdik doğrusu.
Selam vermeyi düşündük ama hangi masaya gidecektik ki? Edie ve Richard'ın ayrılıklarında bir taraf seçmemiştik. Hâlâ Richard 'ı sağlık merkezinde gördüğümüzde selam veriyor Edie'yle görüşüyorduk. Edie daha değişken bir ruh halindeydi, ilgi odağı birden değişi veriyordu. Onu gördüğümüze seviniyorduk ama yıllardır duygusal durumuna güvenememiştik. Hayatlarımızdan birçok boşanma geçti; çocuklarımız, kardeşlerimiz, akranlarımız boşanmalar atlattı ama biz belli bir yaşa geldiğimizde hayatımızın sonuna kadar birlikte olacağımızı anladık. Richard, Edie'yi hele de hastalandıktan sonra terk ettiğinde neler hissettiğimizi birçok şekilde dile getirebilirdik.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder