Kitabın 214. ve 215. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Stefan yoğun bir deja vu hissi yaşıyordu. Yine, Damon'ın dairesinin, koyu renkli, ahşap kapı-sındaydı. Buraya, işe yaramayacağını bile bile, ağabeyine yalvarmaya gelmişti. Damon'ın içeride sessizce hareket ettiğini duyabiliyordu. Bir kenara fırlatılan kitabın gürültüsü. Damon'ın sığ nefes alıp verişleri. Damon'ın da onu duyduğunu biliyordu. Koridorda durmuş, dışarıyı dinliyordu. Stefan kapıyı çaldı. Damon kapıyı açtığında, bu kez ona tıslamak yerine, sabırla yüzüne baktı ve konuşmasını
bekledi.
"Beni görmek istemediğini biliyorum," dedi Stefan. "Ama olanları bilmen gerektiğini düşündüm."
Damon geri çekilip kardeşine içeri geçmesini işaret etti. "Madem bu kadar istiyorsun, buyur," dedi, havai bir tavırla. "Ama korkarım, seni uzun uzun ağırlayama-yacağım. Küçük, lezzetli bir üniversiteliyle randevum var da." Stefan'ın irkilmesi hoşuna gitmiş gibiydi. Damon'ın gülümsemesi, yavaşça yüzüne yayıldı.
Stefan bir yorum yapmamayı tercih etti. Damon'ın ultra modern salonundaki, açık yeşil, krom koltuklardan birine çöktü. Damon, geçen gelişindekinden daha iyi görünüyordu. Tarz bir kıyafet seçmiş, saçlarını özenle taramıştı. Solgun tenindeki hafif pembelik, özgürce beslendiğinin en açık kanıtlarından biriydi. Stefan hafifçe suratını buruşturunca, Damon tek kaşını kaldırdı.
"Eee, neler oluyormuş bakalım?" diye sordu. Sesi, alaycı bir tona bürünmüştü.
"Kamerine geri döndü," dedi Stefan pat diye ve arkasına yaslanıp Damon'ı nihayet şaşırtabilmenin keyfini çıkardı. "Klaus bir şekilde onu yeniden diriltmiş."
Damon yavaşça gözlerini kırpıştırdı. Uzun, siyah kirpikleri, bir anlığına gözlerini gölgeledi. Sonra yine zalimce gülümsedi. "Muhteşem ikili yeniden birlikte ha? Sen ve insanların, sevinçten havalara uçuyor olmalısınız."
"Damon." Stefan kendi sesinin sertliğiyle irkildi. Ağabeyi, etrafına bir duvar örmüştü ama gerçek Damon hâlâ oradaydı, öyle değil mi? Bu kadar kısa bir zamanda, Elena'yı ve onu hayatından çıkarmış olamazdı. Stefan'ın Klaus'a karşı planı işlerse, Damon'a ihtiyacı olacaktı. "Klaus, Elenayla ilgili gerçeği öğrenmeye kararlı," dedi çabucak.
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.bekledi.
"Beni görmek istemediğini biliyorum," dedi Stefan. "Ama olanları bilmen gerektiğini düşündüm."
Damon geri çekilip kardeşine içeri geçmesini işaret etti. "Madem bu kadar istiyorsun, buyur," dedi, havai bir tavırla. "Ama korkarım, seni uzun uzun ağırlayama-yacağım. Küçük, lezzetli bir üniversiteliyle randevum var da." Stefan'ın irkilmesi hoşuna gitmiş gibiydi. Damon'ın gülümsemesi, yavaşça yüzüne yayıldı.
Stefan bir yorum yapmamayı tercih etti. Damon'ın ultra modern salonundaki, açık yeşil, krom koltuklardan birine çöktü. Damon, geçen gelişindekinden daha iyi görünüyordu. Tarz bir kıyafet seçmiş, saçlarını özenle taramıştı. Solgun tenindeki hafif pembelik, özgürce beslendiğinin en açık kanıtlarından biriydi. Stefan hafifçe suratını buruşturunca, Damon tek kaşını kaldırdı.
"Eee, neler oluyormuş bakalım?" diye sordu. Sesi, alaycı bir tona bürünmüştü.
"Kamerine geri döndü," dedi Stefan pat diye ve arkasına yaslanıp Damon'ı nihayet şaşırtabilmenin keyfini çıkardı. "Klaus bir şekilde onu yeniden diriltmiş."
Damon yavaşça gözlerini kırpıştırdı. Uzun, siyah kirpikleri, bir anlığına gözlerini gölgeledi. Sonra yine zalimce gülümsedi. "Muhteşem ikili yeniden birlikte ha? Sen ve insanların, sevinçten havalara uçuyor olmalısınız."
"Damon." Stefan kendi sesinin sertliğiyle irkildi. Ağabeyi, etrafına bir duvar örmüştü ama gerçek Damon hâlâ oradaydı, öyle değil mi? Bu kadar kısa bir zamanda, Elena'yı ve onu hayatından çıkarmış olamazdı. Stefan'ın Klaus'a karşı planı işlerse, Damon'a ihtiyacı olacaktı. "Klaus, Elenayla ilgili gerçeği öğrenmeye kararlı," dedi çabucak.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder