Kitabın 264. ve 265. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Tris de nefesini tutuyor, "Neden?"
"Fedakârlık, gerçeği bütün şehre açıklamak üzereydi. Gerçeği bilen şehirlerde neler olduğunu gördünüz: Evelyn etkili bir diktatör, Topluluksuzlar, topluluk üyelerini eziyor ve eminim eninde sonunda topluluklar onlara karşı ayaklanacaktır. Birçok insan ölecek. Gerçeğin ortaya çıkması, deneyin güvenliğini tehlikeye atacak, bundan kimsenin kuşkusu yok," diyor Nita. "Bu yüzden, birkaç ay önce Fedakârlar, Edith Prior'ın videosunu bütün şehre göstererek yıkım ve düzensizliğe neden olmanın eşiğine geldiğinde, Büro muhtemelen bütün şehrin büyük bir kayıp yaşamasındansa Fedakârların bu kaybı yaşamasının daha iyi olacağına karar vermiş olmalı. Çok sayıda Uyumsuz'u kaybetmek pahasına bile olsa... Deneyi riske atmaktansa Fedakârlar'ın hayatlarını sona erdirmek daha iyi olacaktı. Böylece onlarla hemfikir olacağını bildikleri biriyle temasa geçtiler. Yani Jeanine Matthews'la."
Sözleri etrafımı sarıp teker teker içime gömülüyor.
Ellerimi laboratuvar tezgâhına yaslayıp avuçlarımı serinletirken çizik içindeki metal yüzeyde çarpılan yansımama bakı-yorum. Hayatım boyunca babamdan nefret etmiş olabilirim, ama topluluğumdan hiç nefret etmemiştim. Sakinlikleri, yaşam biçimleri, rutinleri bana hep iyi gelmişti. Ve o kendilerini düşünmeden ellerindeki her şeyi vermeye razı olan nazik insanların çoğu artık yok. Büronun gücünü ardına alan Jeanine'in yönlendirmesiyle Cesurlar tarafından öldürüldüler.
Tris'in annesiyle babası da onların arasındaydı.
Ona baktığımda hiç kıpırdamadan durduğunu görüyorum. Elleri iki yanında öylece sarkıyor, ama yüzü kıpkırmızı kesilmiş.
"Bunun nedeni deneylere kör bağlılıkları," diyor Nita, sanki sözcükleri beynimizdeki boşluklara tıkıştırmak istercesine. "Büro için deneyler, GH'lerin hayatından çok daha önemli. Bu çok açık. Ve şimdi, işler daha da kötüleşebilir."
"Kötüleşmek mi?" diyorum. "Fedakârlar'ın çoğunu öldürmekten daha mı kötü? Nasıl?
"Hükümet, yaklaşık bir yıldır deneyleri sonlandırmakla tehdit ediyor," diyor Nita. "Topluluklar barış içinde yaşayamadığından deneyler sürekli çöküyor ve David hemen devreye girip barışı sağlayacak çözümler buluyor. Chicago'da işler yine karışırsa, bir yolunu bulacaktır. İstediği zaman deneyleri sıfırlayabiliyor." "Sıfırlamak" diyorum.
"Fedakârlık hafıza serumuyla," diyor Reggie. "Eh, aslına bakarsan, Büro'nun hafıza sorunu. Bütün erkekler, kadınlar ve çocuklar yeniden başlamak zorunda kalacak."
Nita öfkeleniyor, "Sırf aslında var olmayan bir genetik hasar sorununu çözmek adına, iradeleri dışında bütün hayatları silindi. Bu insanların bunu yapma gücü var. Ve kimse bu güce sahip olmamalı."
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz."Fedakârlık, gerçeği bütün şehre açıklamak üzereydi. Gerçeği bilen şehirlerde neler olduğunu gördünüz: Evelyn etkili bir diktatör, Topluluksuzlar, topluluk üyelerini eziyor ve eminim eninde sonunda topluluklar onlara karşı ayaklanacaktır. Birçok insan ölecek. Gerçeğin ortaya çıkması, deneyin güvenliğini tehlikeye atacak, bundan kimsenin kuşkusu yok," diyor Nita. "Bu yüzden, birkaç ay önce Fedakârlar, Edith Prior'ın videosunu bütün şehre göstererek yıkım ve düzensizliğe neden olmanın eşiğine geldiğinde, Büro muhtemelen bütün şehrin büyük bir kayıp yaşamasındansa Fedakârların bu kaybı yaşamasının daha iyi olacağına karar vermiş olmalı. Çok sayıda Uyumsuz'u kaybetmek pahasına bile olsa... Deneyi riske atmaktansa Fedakârlar'ın hayatlarını sona erdirmek daha iyi olacaktı. Böylece onlarla hemfikir olacağını bildikleri biriyle temasa geçtiler. Yani Jeanine Matthews'la."
Sözleri etrafımı sarıp teker teker içime gömülüyor.
Ellerimi laboratuvar tezgâhına yaslayıp avuçlarımı serinletirken çizik içindeki metal yüzeyde çarpılan yansımama bakı-yorum. Hayatım boyunca babamdan nefret etmiş olabilirim, ama topluluğumdan hiç nefret etmemiştim. Sakinlikleri, yaşam biçimleri, rutinleri bana hep iyi gelmişti. Ve o kendilerini düşünmeden ellerindeki her şeyi vermeye razı olan nazik insanların çoğu artık yok. Büronun gücünü ardına alan Jeanine'in yönlendirmesiyle Cesurlar tarafından öldürüldüler.
Tris'in annesiyle babası da onların arasındaydı.
Ona baktığımda hiç kıpırdamadan durduğunu görüyorum. Elleri iki yanında öylece sarkıyor, ama yüzü kıpkırmızı kesilmiş.
"Bunun nedeni deneylere kör bağlılıkları," diyor Nita, sanki sözcükleri beynimizdeki boşluklara tıkıştırmak istercesine. "Büro için deneyler, GH'lerin hayatından çok daha önemli. Bu çok açık. Ve şimdi, işler daha da kötüleşebilir."
"Kötüleşmek mi?" diyorum. "Fedakârlar'ın çoğunu öldürmekten daha mı kötü? Nasıl?
"Hükümet, yaklaşık bir yıldır deneyleri sonlandırmakla tehdit ediyor," diyor Nita. "Topluluklar barış içinde yaşayamadığından deneyler sürekli çöküyor ve David hemen devreye girip barışı sağlayacak çözümler buluyor. Chicago'da işler yine karışırsa, bir yolunu bulacaktır. İstediği zaman deneyleri sıfırlayabiliyor." "Sıfırlamak" diyorum.
"Fedakârlık hafıza serumuyla," diyor Reggie. "Eh, aslına bakarsan, Büro'nun hafıza sorunu. Bütün erkekler, kadınlar ve çocuklar yeniden başlamak zorunda kalacak."
Nita öfkeleniyor, "Sırf aslında var olmayan bir genetik hasar sorununu çözmek adına, iradeleri dışında bütün hayatları silindi. Bu insanların bunu yapma gücü var. Ve kimse bu güce sahip olmamalı."
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder