Bu hiç olası görünmeyen öykü, çocukların gözlerinin iris tabakası kadar mavi bir göğün altında, mavi bir düşten farksız, ipek çoraplar kadar renkli bir denizde başlıyor. Göğün batı yarısından güneş denize küçük, altın renkli paralar yağdırıyordu – yeterince dikkatli baktığınız zaman, onların bir dalganın tepesinden ötekine sıçradıklarını, sonunda sekiz yüz metre ötede toplanan ve en nihayetinde göz kamaştırıcı bir günbatımına dönüşecek, altın paralardan oluşmuş büyük bir gerdanlıkta birleştiğini görebiliyordunuz. Florida kıyısı ile altın gerdanlık arasında, aşağı yukarı tam ortada bir yerde, çok genç ve zarif, beyaz, buharlı bir yat demirlemiş duruyor, kıç tarafında beyaz mavi bir tentenin altında sarışın bir kız hasır bir şezlonga uzanmış yatıyor, Anatole France’ın Meleklerin İsyanı’nı okuyordu.
Aşağı yukarı on dokuz yaşındaydı; dal gibi ince ve esnek bir kız, alımlı bir ağız, ışıltılı bir merakla dolu zeki gri gözler. Ayaklarını yanı başındaki şezlongun kolunun üzerine atmıştı, çorapları yoktu, ayak başparmaklarına taktığı mavi saten terliklerini tembel tembel sallıyordu. Okurken arada bir, elinde tuttuğu yarım limonu hafifçe diline değdirerek kendisine ikramda bulunuyordu. Suyu iyice emilmiş olan öteki yarısı ayakucunda, güvertenin üzerinde duruyor, dalgaların neredeyse hiç fark edilmeyen gelgitiyle sallanıp duruyordu.
O ikinci yarım limonun etli kısmı neredeyse hiç kalmamıştı, altın renkli gerdanlık da şaşırtıcı derecede genişlemişti ki, birden yatın çevresindeki uykulu sessizlik tok ayak sesleriyle bozuldu ve iniş merdiveninin tepesinde, düzgünce taranmış gri saçları, beyaz flanel takım elbisesiyle yaşlı bir adam göründü. Orada, gözleri güneşe alışıncaya kadar bir an durakladı, sonra tentenin altında kızı görünce uzun ve yatay bir itiraz hırıltısı çıkardı.
F. Scott Fitzgerald, Uçarı Kızlar ve Filozoflar’dan “Açık Deniz Korsanı” hikâyesinden. Everest Yayınları, Kasım 2012.
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder