Joe Abercrombie - Şiddetin Tohumu | Kitaptan okuma parçası

# Joe Abercrombie - Şiddetin Tohumu | Kitaptan okuma parçası #

Şiddetin Tohumu, etkileyici karakterlere, iz bırakan cümlelere ve unutamayacağınız sahnelere sahip harikulâde bir ilk roman. Gerilim okumayı seviyorsanız bu kitap tam size göre...

                 

- 1. Bölüm -

"Şiddetin tohumu bıçağın ta kendisidir."

Homeros

Hayatta Kalanlar

İlk duyduğu suyun şapırtısı oldu. Suyun şapırtısı, yaprakların hışırtısı ve bir kuşun cıvıltısı.

Logen gözlerini araladı. Yaprakların arasından süzülen ışık, bulanık ve parlaktı. Ölüm bu muydu? Öldüyse neden bu kadar acı çekiyordu? Sol tarafının tamamı zonkluyordu. Düzgün bir nefes alabilmek için öksürdü, yuttuğu suyu ve çamuru çıkarttı. İnledi, elleri ve dizleri üzerinde doğruldu. Kendini nehrin kenarına çekerken her nefes alışında dişlerini sıkıyordu. Yosunların, çamurun ve çürümüş dalların ortasına sırtüstü yattı.

Bir süre yerinden kalkmadı ve siyah dalların arasından gri gökyüzüne baktı. Kurumuş boğazında nefesi hırıltılıydı.

"Hâlâ hayattayım," diye gakladı kendi kendine. Doğanın, Shanka'nın, insanların ve yaratıkların bütün çabalarına rağmen hâlâ yaşıyordu. Islak ve yorgun halde sırtüstü yatarken kıkırdamaya başladı. Kıkırdaması çağlayan bir kahkahaya dönüştü. Logen Dokuzparmak için söylenebilecek tek bir şey varsa o da hayatta kalmayı çok iyi bildiğiydi.

Nehrin çürümüş kıyısında soğuk bir rüzgâr esti ve Logen'in kahkahası yavaşça söndü. Yaşıyor olabilirdi ama hayatta kalmak bambaşka bir şeydi. En yakındaki ağaca dayanarak ayağa kalktı. Burnu, gözleri ve kulaklarındaki tozu toprağı kazıdı. Hasara göz gezdirmek için ıslak gömleğini sıyırdı.

Bir yanı sert düşüşün ardından eziklerle doluydu. Mavi ve mor lekeler kaburgalarına kadar çıkıyordu. Dokununca acıyordu ama bir yerinin kırıldığını sanmıyordu. Bacağı ise felaket durumdaydı. Shanka'nın ısırdığı yer yırtık ve kanlıydı. Canı çok acıyordu ama yürüyebiliyordu ve önemli olan da buydu. Hayatta kalacaksa bacaklarına ihtiyacı vardı.

Bıçağı hâlâ kemerindeki kındaydı. Bıçağını gördüğüne çok sevindi. Logen kişisel deneyimlerine dayanarak bir insanın asla çok sayıda bıçağı olamayacağını biliyordu ve belindeki bıçak fena değildi. Yine de genel durum pek hoş sayılmazdı. Mankafalarla dolu bir ormanda tek başınaydı. Nerede olduğu hakkında hiçbir fikri yoktu ama nehri takip edebilirdi. Nehirlerin hepsi kuzeye doğru gider, dağlardan soğuk denize akardı. Nehri akıntı yönünün aksi istikamette güneye doğru takip edebilir, Shanka'nın onu bulamayacağı Yüksek Tepeler'e tırmanabilirdi. Tek şansı buydu.

Tepeler yılın bu zamanı soğuk oluyordu. Ölümcül soğuk. Çıplak ayaklarına göz gezdirdi. Shanka'nın, tam da botlarını çıkarıp nasırlarını yonttuğu sırada saldırıya geçmesi şanssızlıktı. Üzerinde ceketi de yoktu; geldiklerinde ateşin yanında oturuyordu. Bu haliyle dağlarda bir gün bile hayatta kalamazdı. Elleri ve ayakları gece olunca soğuktan morarırdı, daha geçitlere ulaşamadan ölürdü. Tabii, eğer önce açlıktan ölmezse.

"Lanet olsun," diye mırıldandı. Kamp yerine geri dönmek zorundaydı. Mankafaların uzaklaştığını ve geride bir şeyler bıraktıklarını varsaymalıydı. Hayatta kalmasına yardımcı olacak bir şeyler bulabilirdi belki. Boş yere ümitleniyor olabilirdi ama tek şansı buydu. Asla fazla seçeneği olmazdı zaten.

---

Joe Abercrombie - Şiddetin Tohumu | Artemis Yayınları, Roman / Gerilim, Çeviren Barbaros Bostan, 648 sayfa, Haziran 2013.

Bu alıntı tanıtım amaçlı yapılmıştır.

Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.

kitap