Kitabın 148. ve 149. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Anahtarlarım koridordaki ceviz portmanto üzerinde şangırdadı, işte Ellie'yle aramızdaki sessizliği bozacak ilk yüksek ses. Barda yoğun geçen gecelerden sonra kafamın içinde genellikle bir uğultu olurdu ve yatağa girmeden Önce birkaç saat kafamı toparlamam gerekirdi ama bu gece çok daha kötüydü. Braden hâlâ ağzımda, göğsümde, bacaklarımın arasındaydı. Tanrım, adamın tadını bile hâlâ alabiliyordum. Söz verdiği gibi gecenin sonunda Ellie'yle beni taksiye bindirirken bunların hiçbiri olmamış gibi davranmıştım. Hatta Braden'a tek kelime bile etmedim.
Kimseye tek kelime etmedim.
Alistair ve Braden nedenini bilen tek kişiydiler. Cra-ig gecenin devamında şaşkın şaşkın beni seyretti, muhtemelen neşeli ruh halimin nereye kaybolduğunu merak ediyordu. Ellie'yle göz göze gelmekten de kaçındım. Barda kaçındım, kaldırımda kaçındım, takside kaçındım ve şu anda da kaçınıyordum. Ayakkabılarımı fırlatıp sırtımı ona döndüm ve onu koridorda bırakıp bir bardak su almaya mutfağa gittim.
"Bu konu hakkında konuşmayacağız yani, öyle mi?" diye sordu Ellie hafifçe, peşimden gelerek.
Omzumun üzerinden ona baktım, anlamazdan geliyordum. "Hangi konu?"
Çileden çıkmış gibi bir bakış attı. "Braden'ın Craig'le öpüşmeniz üzerine küplere binmesi, peşinden çalışanların odasına girmesi ve yirmi dakika orada kalması, sonra döndüğünde de küçücük bir odada on yıl boyunca vibra-törsüz bir halde kilitli kalmış bir kadın tarafından saldırıya uğramış gibi geri gelmesi hakkında."
Elimde değildi. Söylediği şeyi gözlerimin önüne getirince kahkahayı bastım.
Ellie gülmüyordu. "Joss! Hakikaten, neler oluyor?" Kahkaha dudaklarımda söndü. "Beni öptü. Durduk. Bir daha olmayacak."
"Eğer senin de ilgilendiğim düşünüyorsa Braden geri adım atmayacaktır."
"Ben ilgilenmiyorum." O kadar ilgileniyorum ki. "Bence senle ben..."
"Ellie." Döndüm, sinirlerim sonuna kadar gerilmişti. "Yeter artık, tamam mı? Lütfen. Bu konuda konuşmak istemiyorum."
En sevdiği oyuncağı elinden alınmış bir çocuk gibi görünüyordu. "Ama..." "Ellie."
"Pekâlâ." İç çekti.
Konuyu başka yöne çekmek için tezgâha yaslanıp tek kaşımı kaldırdım. "Adamla ne oldu bu gece?"
"Ben de sen gibiyim. Bu konuda konuşmak istemiyorum." Ben de yedim. "Ellie..."
Solgun gözleri üzüntüyle kısıldı. "Tamam peki konuşmak istiyorum. Kahretsin, nasıl bu kadar ketum olabiliyorsun?" Dudaklarını büzdü. "Çok zor bir şeymiş."
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder