Kitabın 216. ve 217. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
116. Eski Mektuplar
Geçen bölüm beni öylesine acı içinde bıraktı ki bu bölümü yazmak ile biraz dinlenip ruhumu hüzünden arındırmak ve biraz sonra devam etmek arasında kararsız kaldım. Ama yok, belki sizin vaktiniz azdır.
Virgilia'nın gidişi, bana dulluğun ne olduğunu tattır-mıştı. Vaktimin çoğunu -Suetonius yalan söylemediyse tıpkı Domitianus gibi- evde sineklere zıpkın atarak geçiriyordum; ama zıpkınları, kendi yöntemimle, yani gözlerimle atıyordum. Büyük bir oturma odasının bir ucundaki hamağıma uzanmış, elimde açık kitabımla onları tek tek zıpkınla avlıyordum. Hepsi bu kadardı: Hatıralar, biraz sıkıntı, bol bol da hayal.
O dönemde, katedral rahibi olan amcam öldü; miras olarak da iki kuzen bıraktı. Bunun beni pek fazla heyecanlandırdığını söyleyemeyeceğim. Onları, bankaya para götürür gibi mezarlığa götürdüm. Daha doğrusu postaneye mektup götürür gibi: Pulları yapıştırdım, mektupları kutuya attım, doğru kişilere ulaştırmayı da postacıya bıraktım. O sıralarda Cotrim'in kızı, yeğenim Venancia doğdu. Birileri ölüyor, başkaları doğuyordu; bense sineklere zıpkın atmayı sürdürüyordum.
Arada bir ortalarda koşturup duruyordum. Çalışma masamın eski mektuplarla dolu bir çekmecesini çıkartıp -arkadaşlardan, akrabalardan, kızlardan (Marcella dâhil) gelen mektuplar- masaya boşaltıyor, hepsini tek tek açıp okuyor ve geçmişi yeniden düzenliyordum. Ey aydınlanmamış okur, gençlik günlerinizin mektuplarını saklamıyorsanız kendinizi çok uzaklarda, hoşunuza gidecek loş bir ışıkta üç köşeli bir şapka, bir adımda yedi fersah yol giden çizmeler ve kıvrık bıyıklarla bir baloda Anakrion tarzı gaydalar eşliğinde dans ederken görme zevkini asla yaşayamazsınız.
Üç köşeli şapkanın görünüşü hoşunuza girmediyse bu durumda Cotrim'lere gidip gelen eski bir denizciye ait bir ifadeyi kullanarak karşılık vereceğim. Gençliğinizin mektuplarını sakladıysanız "bir özlem şarkısı" söyleyebilirsiniz. Görünüşe göre bizim denizciler bu ismi yalnızca denizde söylenen, karaya dair şarkılara veriyorlar. Geçmişe duyulan özlem için daha şiirsel bir irade bulmak zor.
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.Geçen bölüm beni öylesine acı içinde bıraktı ki bu bölümü yazmak ile biraz dinlenip ruhumu hüzünden arındırmak ve biraz sonra devam etmek arasında kararsız kaldım. Ama yok, belki sizin vaktiniz azdır.
Virgilia'nın gidişi, bana dulluğun ne olduğunu tattır-mıştı. Vaktimin çoğunu -Suetonius yalan söylemediyse tıpkı Domitianus gibi- evde sineklere zıpkın atarak geçiriyordum; ama zıpkınları, kendi yöntemimle, yani gözlerimle atıyordum. Büyük bir oturma odasının bir ucundaki hamağıma uzanmış, elimde açık kitabımla onları tek tek zıpkınla avlıyordum. Hepsi bu kadardı: Hatıralar, biraz sıkıntı, bol bol da hayal.
O dönemde, katedral rahibi olan amcam öldü; miras olarak da iki kuzen bıraktı. Bunun beni pek fazla heyecanlandırdığını söyleyemeyeceğim. Onları, bankaya para götürür gibi mezarlığa götürdüm. Daha doğrusu postaneye mektup götürür gibi: Pulları yapıştırdım, mektupları kutuya attım, doğru kişilere ulaştırmayı da postacıya bıraktım. O sıralarda Cotrim'in kızı, yeğenim Venancia doğdu. Birileri ölüyor, başkaları doğuyordu; bense sineklere zıpkın atmayı sürdürüyordum.
Arada bir ortalarda koşturup duruyordum. Çalışma masamın eski mektuplarla dolu bir çekmecesini çıkartıp -arkadaşlardan, akrabalardan, kızlardan (Marcella dâhil) gelen mektuplar- masaya boşaltıyor, hepsini tek tek açıp okuyor ve geçmişi yeniden düzenliyordum. Ey aydınlanmamış okur, gençlik günlerinizin mektuplarını saklamıyorsanız kendinizi çok uzaklarda, hoşunuza gidecek loş bir ışıkta üç köşeli bir şapka, bir adımda yedi fersah yol giden çizmeler ve kıvrık bıyıklarla bir baloda Anakrion tarzı gaydalar eşliğinde dans ederken görme zevkini asla yaşayamazsınız.
Üç köşeli şapkanın görünüşü hoşunuza girmediyse bu durumda Cotrim'lere gidip gelen eski bir denizciye ait bir ifadeyi kullanarak karşılık vereceğim. Gençliğinizin mektuplarını sakladıysanız "bir özlem şarkısı" söyleyebilirsiniz. Görünüşe göre bizim denizciler bu ismi yalnızca denizde söylenen, karaya dair şarkılara veriyorlar. Geçmişe duyulan özlem için daha şiirsel bir irade bulmak zor.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder