Kitabın 78. ve 79. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Demiştim ona. Ama ne demek istediğimi tam anlamamıştı. Umarım şimdilerde anlamıştır. Artık onunla da görüşmüyorum. O okudu, bense hep çalıştım. O iyi yerlere geldi, bense hep olduğum yerde saydım. Belki de geriye adımladım. Bilmiyorum...
Son mutluluğumsa, oydu. Çok sevmiştim onu. Sanki son mutluluğum olmanın dışında, son umudum gibiydi. Bilir misin; umut, geçmişi yaşamadan güne başlamak demektir. Umut etmek, geçmişi bir daha geleceğe taşımamak için vardır. İşte o da bu yüzden vardı benim için. Fazla da bir şey yapmasına gerek yoktu. Seviyordu ya, işte o yetiyordu. Aramız hep iyiydi onunla. Tabii her sevgili gibi bizim de tartışmalarımız olurdu. Olur olmadık şeylerden tartışırdık. Geceleri mesajlaşırken neden ilk sen uyudun diye bana kızardı. Oysa kendi de uyu-yakalmamak için alarmı kuruyormuş. Sonradan öğrendim. Daha doğrusu ağzından kaçırmıştı. Ne kadar gülünç değil mi? Tabii bir de anlamsız kıskançlıklarımız vardı. Ne kadar da güzel şeylerdi. Belki de her şey onunla bana güzel gelirdi...
- Peki, ya sen? Sen hiç sevmedin mi?
- Sevdim Eylül.
- Ne kadar?
- Hayat kadar.
- Nasıl yani?
Bak Eylül, sevmek hayata benzer. Sevmişsen, ona hayat vermeli, onda hayat bulmalısın. Ama asla hayatını kaybetmemelisin. Çünkü sevmek, acısıyla, tatlısıyla ve ne kadar zor olsa da geçmişiyle birlikte bir insanı yaşamaktır. Yaşayacaksın. Canın acıdığında kolayı seçip kaçmayacak, çok mutlu olduğunda havalara uçmayacaksın. Eğer uçarsan, kanatlarını kırarlar. Bir sonraki aşkta mutluluğa yüksekten bakamazsın. Asla vazgeçilmez olduğunu hissettirmeyeceksin karşındaki-ne. Hissettirirsen, karşındaki seni kaybetmekten korkmaz. Asıl olması gereken, korkmaktır. Korkacaksın. Ama onu kaybetmekten değil. Onunla birlikte aşkı kaybetmekten korkacaksın.
Yeri gelecek içine ağlayacak, yüzüne mutluluk maskesi yakıştıracaksın. Sırf o mutlu olsun diye ağlamayı göze alacak, ama o ağlarken onunla ağlamak yerine onu güldürmeye çalışacaksın. Kızgınken kırmayacak, kırıldığında da kızmayacaksın. Geçip bir köşeye, sessizce kelimelere susacaksın. Ama asla karşındakini kelimelere susatmayacaksın. Mesela sevdiğini söylemekten geri kalmayacak ve sevdiğin kadar kelimeleri ileri götüreceksin.
Bir insanı severken, en yakının olarak değil, en uzağın gibi göreceksin. Sürekli ona gitmek isteyecek, ama varama yacaksm. Her gün yeni bir güzelliğini keşfedecek, her gün biraz daha onda kendini arayacaksın.
Özleyeceksin. Ama özleminden ölürcesine değil, öldüresiye sever gibi özleyeceksin. Onu göremediğin sürelerde, özlem katlanacak. Buna alışacaksın. Ama özlemek aranızda mesafeler oluşturmayacak. Yani araya kimseleri sokmayacaksın. Arada hep aşk kalacak.
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.Son mutluluğumsa, oydu. Çok sevmiştim onu. Sanki son mutluluğum olmanın dışında, son umudum gibiydi. Bilir misin; umut, geçmişi yaşamadan güne başlamak demektir. Umut etmek, geçmişi bir daha geleceğe taşımamak için vardır. İşte o da bu yüzden vardı benim için. Fazla da bir şey yapmasına gerek yoktu. Seviyordu ya, işte o yetiyordu. Aramız hep iyiydi onunla. Tabii her sevgili gibi bizim de tartışmalarımız olurdu. Olur olmadık şeylerden tartışırdık. Geceleri mesajlaşırken neden ilk sen uyudun diye bana kızardı. Oysa kendi de uyu-yakalmamak için alarmı kuruyormuş. Sonradan öğrendim. Daha doğrusu ağzından kaçırmıştı. Ne kadar gülünç değil mi? Tabii bir de anlamsız kıskançlıklarımız vardı. Ne kadar da güzel şeylerdi. Belki de her şey onunla bana güzel gelirdi...
- Peki, ya sen? Sen hiç sevmedin mi?
- Sevdim Eylül.
- Ne kadar?
- Hayat kadar.
- Nasıl yani?
Bak Eylül, sevmek hayata benzer. Sevmişsen, ona hayat vermeli, onda hayat bulmalısın. Ama asla hayatını kaybetmemelisin. Çünkü sevmek, acısıyla, tatlısıyla ve ne kadar zor olsa da geçmişiyle birlikte bir insanı yaşamaktır. Yaşayacaksın. Canın acıdığında kolayı seçip kaçmayacak, çok mutlu olduğunda havalara uçmayacaksın. Eğer uçarsan, kanatlarını kırarlar. Bir sonraki aşkta mutluluğa yüksekten bakamazsın. Asla vazgeçilmez olduğunu hissettirmeyeceksin karşındaki-ne. Hissettirirsen, karşındaki seni kaybetmekten korkmaz. Asıl olması gereken, korkmaktır. Korkacaksın. Ama onu kaybetmekten değil. Onunla birlikte aşkı kaybetmekten korkacaksın.
Yeri gelecek içine ağlayacak, yüzüne mutluluk maskesi yakıştıracaksın. Sırf o mutlu olsun diye ağlamayı göze alacak, ama o ağlarken onunla ağlamak yerine onu güldürmeye çalışacaksın. Kızgınken kırmayacak, kırıldığında da kızmayacaksın. Geçip bir köşeye, sessizce kelimelere susacaksın. Ama asla karşındakini kelimelere susatmayacaksın. Mesela sevdiğini söylemekten geri kalmayacak ve sevdiğin kadar kelimeleri ileri götüreceksin.
Bir insanı severken, en yakının olarak değil, en uzağın gibi göreceksin. Sürekli ona gitmek isteyecek, ama varama yacaksm. Her gün yeni bir güzelliğini keşfedecek, her gün biraz daha onda kendini arayacaksın.
Özleyeceksin. Ama özleminden ölürcesine değil, öldüresiye sever gibi özleyeceksin. Onu göremediğin sürelerde, özlem katlanacak. Buna alışacaksın. Ama özlemek aranızda mesafeler oluşturmayacak. Yani araya kimseleri sokmayacaksın. Arada hep aşk kalacak.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder