Kitabın 206. ve 207. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
DOKTOR KECKILPENNY KENDİ ETRAFINDA BİRKAÇ TUR daha atmıştı ki -"Bu yoldan gidildiğine eminim. Ama yoksa..."- Elizabeth, onu tam olarak nereye götürmek istediğini sordu.
"Arazideki şu küçük göle," diyen Doktor, Lord Lumpley'nin malikânesine doğru döndü. Sonra geri dönüp ormana daldı, yine vazgeçip eve yöneldi ve sonra yine ağaçların arasına... "Biliyorsunuz. Şu zombi kızın bulunduğu göl işte."
Elizabeth sıkıntıyla başını salladı ama aklına gelenlerden en çok hangisinin canını sıktığını bilemiyordu. Davul gibi şişmiş, berbat haldeki Emily Ward'un kendisine doğru sendeleyen görüntüsü mü, yoksa kızın üzerindeki lanete tek bir kılıç darbesiyle son vermekteki başarısızlığı mı?
"Korkarım ki henüz doğru bir tahmin yapamadınız," dedi Elizabeth. "Bu taraftan gidelim."
Doktoru, Longbourn'e ve sonrasında Meryton'a çıkan yola soktu.
"Teşekkürler. Yerel rehberime bir kez daha borçlandım." Doktor Keckilpenny, Elizabeth'in yanındaki katanaya işaret etti. "Ve yanınıza, geçen seferki o minicik kravat iğnesinden daha heybetli bir şey almanız da beni rahatlattı doğrusu -gerçi diğerini de olabilecek en iyi şekilde kullanmıştınız, o da ayrı bir konu. Ama görüyorsunuz ya, silahımı kaybetmeyi başardım ve olur da bir zombi sürüsüyle karşılaşırsak, elimdeki ağ da pek işe yaramayacak. O yüzden, hayatlarımız sizin zarif ellerinizde olabilir."
"Bana bu kadar güvenmeniz gururumu okşadı doktor. Ve aynı zamanda şaşırttı. EH kılıç tutan hanımlar konusunda, herkes sizin kadar serbest fikirli değil."
"Buhran Zamanı'nı incelemiş olan herkes için, bu serbest fikir değil, sadece sağduyudur. Böyle zamanlarda eski usullerde ısrar etmek..." diyen Doktor Keckilpenny, gözlerini havaya dikip alt dudağını kemirdi. "boğulan bir adamın tuğlaya tutunması gibidir. Bilmem anlatabildi mi? Benzetmeler uzmanlık alanım sayılmaz."
"Aynı fikirde olduğumu söyleyemem. Çok iyi bir benzetmeydi."
"Sahi mi? Teşekkür ederim. Aklımda tutabilirsem, bir ara yine kullanayım o halde."
Sonraki birkaç adım sessizlik içinde geçti. Ama Doktor Keckilpenny de tıpkı Elizabeth'in annesi gibi, sessizlikten pek hoşlanmıyordu ve çok geçmeden başını kaldırıp sordu. "Neden bir zombi yakalamak istediğimi sormayacak mısınız?"
"İlgi alanlarınız göz önüne alındığında, bunun gayet açık olduğunu düşünüyorum. Onu İncelemek istiyorsunuz. Yakından gözlemlemek. Ve ondan bir şeyler öğrenmek."
"Kesinlikle!" Genç doktor, dişlek gülüşlerinden birini çaktı. "Deli olduğumu düşünmüyorsunuz yani?"
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz."Arazideki şu küçük göle," diyen Doktor, Lord Lumpley'nin malikânesine doğru döndü. Sonra geri dönüp ormana daldı, yine vazgeçip eve yöneldi ve sonra yine ağaçların arasına... "Biliyorsunuz. Şu zombi kızın bulunduğu göl işte."
Elizabeth sıkıntıyla başını salladı ama aklına gelenlerden en çok hangisinin canını sıktığını bilemiyordu. Davul gibi şişmiş, berbat haldeki Emily Ward'un kendisine doğru sendeleyen görüntüsü mü, yoksa kızın üzerindeki lanete tek bir kılıç darbesiyle son vermekteki başarısızlığı mı?
"Korkarım ki henüz doğru bir tahmin yapamadınız," dedi Elizabeth. "Bu taraftan gidelim."
Doktoru, Longbourn'e ve sonrasında Meryton'a çıkan yola soktu.
"Teşekkürler. Yerel rehberime bir kez daha borçlandım." Doktor Keckilpenny, Elizabeth'in yanındaki katanaya işaret etti. "Ve yanınıza, geçen seferki o minicik kravat iğnesinden daha heybetli bir şey almanız da beni rahatlattı doğrusu -gerçi diğerini de olabilecek en iyi şekilde kullanmıştınız, o da ayrı bir konu. Ama görüyorsunuz ya, silahımı kaybetmeyi başardım ve olur da bir zombi sürüsüyle karşılaşırsak, elimdeki ağ da pek işe yaramayacak. O yüzden, hayatlarımız sizin zarif ellerinizde olabilir."
"Bana bu kadar güvenmeniz gururumu okşadı doktor. Ve aynı zamanda şaşırttı. EH kılıç tutan hanımlar konusunda, herkes sizin kadar serbest fikirli değil."
"Buhran Zamanı'nı incelemiş olan herkes için, bu serbest fikir değil, sadece sağduyudur. Böyle zamanlarda eski usullerde ısrar etmek..." diyen Doktor Keckilpenny, gözlerini havaya dikip alt dudağını kemirdi. "boğulan bir adamın tuğlaya tutunması gibidir. Bilmem anlatabildi mi? Benzetmeler uzmanlık alanım sayılmaz."
"Aynı fikirde olduğumu söyleyemem. Çok iyi bir benzetmeydi."
"Sahi mi? Teşekkür ederim. Aklımda tutabilirsem, bir ara yine kullanayım o halde."
Sonraki birkaç adım sessizlik içinde geçti. Ama Doktor Keckilpenny de tıpkı Elizabeth'in annesi gibi, sessizlikten pek hoşlanmıyordu ve çok geçmeden başını kaldırıp sordu. "Neden bir zombi yakalamak istediğimi sormayacak mısınız?"
"İlgi alanlarınız göz önüne alındığında, bunun gayet açık olduğunu düşünüyorum. Onu İncelemek istiyorsunuz. Yakından gözlemlemek. Ve ondan bir şeyler öğrenmek."
"Kesinlikle!" Genç doktor, dişlek gülüşlerinden birini çaktı. "Deli olduğumu düşünmüyorsunuz yani?"
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder