Kızım İçin Son Kez

Kızım İçin Son Kez

Kızım İçin Son Kez, Lisa Gardner | Martı Kitabevi, Roman, Çeviren Bahar Yaldız Çelik, 576 sayfa, 9786053481416, Haziran 2013.

Kızım İçin Son Kez, "Sevdiğini kurtarmak için ne kadar ileri gidebilirsin?" sorusunu gündeme getiriyor. Akıl almaz bir cinayetten sıyrılmaya çalışan yalnız bir kadının küçük kızını ararken gösterdiği olağanüstü çaba muhteşem bir dille anlatılıyor.

Kızım İçin Son Kez, Lisa Gardner’ın deneyimli kalemiyle polisiye severleri yeni bir heyecan dalgasına sürüklüyor.

“Gerilim romanlarının Mozart’ından yürek burkan bir aile dramı daha... Sayfaları merakla çevirmekten kendinizi alamayacaksınız.” Tess Gerritsen

                    

Kızım İçin Son Kez, sayfa 14:

D. D. o an yatak odasından başka bir sesin daha geldiğini duydu. Çalan çağrı cihazıydı. Kahretsin! Teşkilattan arıyor olmalılardı. Bu da Bobby'nin ağzında geveleyip durduğu şeyin boş olmadığının ispatıydı. D. D. güçlükle doğrulmaya çalıştı. Bacakları öylesine titriyordu ki, midesinin yeniden bulandığını hissetti. Tüm gücüyle ilk adımını attıktan sonra, diğerleri de peşi sıra gelmişti. Şu ana dek pek çok kez yapıldığı üzere yine tatilinin içine edilmiş bir dedektif olarak yatak odasının yolunu tuttu.

Kızım İçin Son Kez, sayfa 27:

Brian'ın gidişiyle hayat sıkıcı bir hal almıştı. Yine kısır bir döngü içine girmiştik. Her gün öğleden sonra saat birde kalkıyor, saat beşte Sophie'yi okuldan alıyor, saat dokuzda yatıncaya dek onunla oyunlar oynuyor, sonra da gece saat on birden sabah saat yediye kadar devriye gezebilmek için onu, saat onda gelen Bayan Ennis'e emanet ediyordum. Tek başına yaşayıp, çalışan bir annenin hayatı bundan ibaretti işte. Hiç durmadan alnımın teriyle paramı kazanmaya çalışıyor, zaten oldukça yüklü olan günüme durmaksızın yeni işler ekliyor, küçük kızımı ihmal etmemeye çalışırken bir yandan da patronlarımı hoşnut kılmak için didinip duruyordum.

Kızım İçin Son Kez, sayfa 70:

Hem anne hem de bir polis memuru olan Leoni hiç durmadan "Anlamıyorsunuz, anlamıyorsunuz," diye söyleniyordu. Memur Leoni artık ne güzel ne de savunmasız görünüyordu. Yüzünden daha çok hastalıklı bir solgunluk vardı. Elleriyle koltuğun boş kısmına vururken, sanki her an kusacakmış gibiydi. "Sophie çok cesur ve maceracı bir çocuktur. Ama karanlıktan korkar. Aklı başından gider. Bir keresinde üç yaşındayken, devriye aracımın bagajına girmiş, kapını kapanmasıyla avaz avaz bağırmaya başlamıştı. Nasıl bağırdığını duysaydınız, o zaman ne demek istediğimi anlardınız..."

Kızım İçin Son Kez, sayfa 89:

D. D.'nin beraber çalıştığı dedektiflerin ailenin etrafındaki her küçük ayrıntıyı detaylarıyla inceleyeceği konusunda hiçbir tereddütü yoktu. Meslektaşları bunu yaparken kendisi de kurbanın son anlarını birebir yaşamak, havadaki kokusunu almak istiyordu. Olay yerini benliğine katmak, seçilen boya renginden, dekoratif objelere kadar en ufacık ayrıntıyı bile binlerce kez bozup, yeniden düzenlemeye; gözünün önündeki manzaraya küçük bir kız, denizci bir baba ve polis memuru bir anne yerleştirmeye çalışıyordu. Bu ev, üç kişi ve geçen son on saat... İşte her şey bu üçgenden geçiyordu. Bir yuva, bir aile ve üç hayatın birbirleriyle kesiştiği trajik bir son...

---

Bu alıntılar tanıtım amaçlı yapılmıştır.

Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.

kitap

KitapGalerisi Facebook / KitapGalerisi Twitter