Kitabın 184. ve 185. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Mustafa, mutlu olmamın tek çıkış yoluydu. Mustafa'ya bir gün telefonda Adnan'ın durumunu anlattım. Her zamanki gibi üzgün olduğunu söyledi. Onunla kaçmayı aklıma koymuştum. Adnan'ı terk edecektim. Mustafa zaman zaman şehre gelip gittiğinde gizlice birlikte olmaya başlamıştık. Bu birlikteliğin sonunda bir gün ondan hamile kaldım. Büyük bir heyecanla Mustafa'yı aradım.
"Galiba hamile kaldım. Bu çocuğu doğurmak istiyorum," dedim.
"Çocuğu doğurman imkânsız. Kocan çocuğu olmadığını biliyor. Bunun hesabını nasıl vereceksin?"
"Beni kaçır. Bu çocuk ikimizin. Onun çocuğu değil. Resmi nikâhımız da yok. Rahat kaçarız.
Mustafa söylediği sözle bir kez daha beni yıktı.
"Ben seninle evlenmek istemiyorum. Üstelik sen evli bir kadınsın. Bu saatten sonra evlenmemiz imkânsız. Kocanı terk etmeni istemiyorum. Çocuğu hemen aldıracağız."
Birkaç gün sonra Mustafa geldi. Gizli gizli gidip çocuğu aldırdık. Bir daha anne olamayacağımı düşündüm. Mustafa'ya kızgındım. Ama sevgim bir türlü ölmek bilmiyordu.
Evliliğimin üstünden iki yıl geçmişti. Adnan, bir akşam hiç tanımadığım bir kadınla eve geldi.
"Kim bu kadın?" "Kuman."
"Şaka yapıyorsun?"
"Hayır, ciddiyim. Bana bir çocuk veremedin. Bütün problem senden kaynaklanıyor. Doktorun benim hakkımda söylediklerine inanmıyorum. Bak, göreceksin. Bu kadın bana Çocuk verecek."
O anda kendimden geçtim. Kadını görsen abla, kara kuru birisiydi. Böyle çirkin bir kadını benim üstüme nasıl kuma diye getirebilirdi? Ağlamaya başladım.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder