Kitabın 42. ve 43. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Güneş eteklerini Baalbek düzlüklerinden toplayıp giderken, hava giderek kararıyor, gölgeler uzayıp yayılıyordu. Ali El-Hüseyni, sürüsünü topladı ve tapmak yıkıntısına doğru yaklaştı. Oraya varınca, devrilmiş sütunların yanına oturdu. Sütunlar, savaşta vurulup düşmüş ve öylece tozun toprağın içinde unutulup gitmiş bir savaşçının dağılmış kaburga kemiklerini andırıyordu. Koyunlar otlaya otlaya çobanın çevresinde toplandılar ve onun kavalından dökülen ezgileri dinlerken sessizleştiler, dalıp gittiler.
Gece yarısı oldu ve gökler sabahın tohumunu onun derinliklerine bıraktılar. Ali'nin gözbebekleri, uyur uyanık gördüğü hayallerle yoruldu. Zihni, yıkık duvarlar arasında ürkütücü bir sessizlik içinde beli-rip kaybolan hayallerle bitkin düştü. Uyku onun üzerine çöküp de kat kat örtüsüyle, durgun bir gölün yüzeyini yalayan ince bir sis gibi bilincinin uyanık yüzeyini örterken, o, bir kolunun üzerine dayadı başını ve kendini bütünüyle uykunun eline bıraktı.
İnsanların yaptığı yasaları, tasarladıkları öğretileri aşıp geçen rüyalarla dolu ruhani benliğiyle karşılaştığında, dünyaya ait benliğini unuttu. Gözlerinin önünde bir vizyon belirdi ve gizli şeyler kendilerini onun önünde açığa vurdular. Hiçliğe doğru her an bir parçasını daha kaptıran zamanın yürüyüş kolundan ayrı ilerliyordu onun ruhu. Birbirini izleyen düşünceler ve hoşnutluk veren duygular dizisinin önünde tek başınaydı. Onu daha gençliğinde gelip bulan bu ruhani açlığın sebeplerini hayatında ilk defa öğreniyordu, öğrenmek üzereydi. Var oluşta bulunabilecek bütün acılıkları ve hoşnutlukları bir araya getiren bir açlıktı, bu.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder