Kitabın 118. ve 119. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
"Bir yardımcıya ihtiyacın var,' diye öne sürdü Marc. İkinci tabak biftek ve yumurtasını daha yeni bitirmişti. Bense çay ve balla idare ediyordum.
"Zaten var," dedim düşünceli bir şekilde. "Arkadaşım, Jessica."
"Fırlama birinden sözediyorum, sekreter havuzun-dakilerden değil."
Parmağımı suratına soktum. "Öncelikle, sakın sekreter ve onların havuzlarıyla bir daha dalga geçeyim deme. Onlar da fırlamalar kadar ne sanıyorsun, bir şirketi yönetim mi ayakta tutuyor?"
"Bu konu hakkında çok şey biliyor gibisin'
"Geçen haftaya kadar ben de bir sekreterdim."
"Sonra öldün, öyle mi?"
"Hayır, kovuldum. Sonra öldüm. Aslında, o yere bir uğrasam iyi olur... Herhalde çoktan alevler içinde tutuşmuştur." Şeytanca kıkırdadım. "İdare çalışanlarını kovduktan sonra müşterilerini arama, bilgisayarlarını çalıştırma, fotokopi makinesini ayarlama, ofis gereçleri için sipariş verme, veritabanını güncelleme, çekleri kesme, posta makinesinin nasıl çalıştığını anlama, ödeme planını hesaplama ve bir gecede kargo gönderme yeteneklerini de kaybettiler... Ah, elbette bir de insanlıklarını." Kafamda şekillenen görüntü karşısında sırıttım ve sonra tekrar işime koyuldum. "İkinci olarak da, Jessica bu masada oturan herkesten en az iki kat daha akıllıdır. Üç -Tanrım, daha ne kadar yemeyi düşünüyorsun?" Attığım nutuk sırasında yine garsonu çağırmıştı.
"Son zamanlarda yemek yiyemeyecek kadar depresyondaydım," dedi, savunmaya geçerek. "Ve çatıda olanlardan sonra açlıktan ölüyorum. Hem ayrıca sadece kıskanıyorsun, o kadar."
"Bu konuda haklısın." Suratsız bir şekilde çayımı karıştırdım. "Annem geçen akşam en sevdiğim yemeği pişirdi ve hepsini banyosuna kustum."
"Ama içebiliyor musun?" Başıyla çayımı işaret etti.
"Öyle görünüyor. Bir işe yaramıyor... susuzluğumu azaltmadığı da kesin. Ama tanıdık bir şey işte, anlıyor musun?"
"Elbette. Acil serviste kalmamın nedeni de bu. Cehennem kadar sinir bozucu bir yer ve buna son vermen mümkün değil ama en azından neyin nerede olduğunu biliyorum'
"Eğer işinde bu kadar mutsuzsan neden bırakmıyorsun? Git bir yerlerde güzel bir aile kliniğinde falan Çalış."
"Bu ekonomik şartlarda mı?"
"Ah, hadi ama. Sen bir tuğlacı değilsin ki. Bir doktorsun ve insanların her zaman doktora ihtiyacı vardır."
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz."Zaten var," dedim düşünceli bir şekilde. "Arkadaşım, Jessica."
"Fırlama birinden sözediyorum, sekreter havuzun-dakilerden değil."
Parmağımı suratına soktum. "Öncelikle, sakın sekreter ve onların havuzlarıyla bir daha dalga geçeyim deme. Onlar da fırlamalar kadar ne sanıyorsun, bir şirketi yönetim mi ayakta tutuyor?"
"Bu konu hakkında çok şey biliyor gibisin'
"Geçen haftaya kadar ben de bir sekreterdim."
"Sonra öldün, öyle mi?"
"Hayır, kovuldum. Sonra öldüm. Aslında, o yere bir uğrasam iyi olur... Herhalde çoktan alevler içinde tutuşmuştur." Şeytanca kıkırdadım. "İdare çalışanlarını kovduktan sonra müşterilerini arama, bilgisayarlarını çalıştırma, fotokopi makinesini ayarlama, ofis gereçleri için sipariş verme, veritabanını güncelleme, çekleri kesme, posta makinesinin nasıl çalıştığını anlama, ödeme planını hesaplama ve bir gecede kargo gönderme yeteneklerini de kaybettiler... Ah, elbette bir de insanlıklarını." Kafamda şekillenen görüntü karşısında sırıttım ve sonra tekrar işime koyuldum. "İkinci olarak da, Jessica bu masada oturan herkesten en az iki kat daha akıllıdır. Üç -Tanrım, daha ne kadar yemeyi düşünüyorsun?" Attığım nutuk sırasında yine garsonu çağırmıştı.
"Son zamanlarda yemek yiyemeyecek kadar depresyondaydım," dedi, savunmaya geçerek. "Ve çatıda olanlardan sonra açlıktan ölüyorum. Hem ayrıca sadece kıskanıyorsun, o kadar."
"Bu konuda haklısın." Suratsız bir şekilde çayımı karıştırdım. "Annem geçen akşam en sevdiğim yemeği pişirdi ve hepsini banyosuna kustum."
"Ama içebiliyor musun?" Başıyla çayımı işaret etti.
"Öyle görünüyor. Bir işe yaramıyor... susuzluğumu azaltmadığı da kesin. Ama tanıdık bir şey işte, anlıyor musun?"
"Elbette. Acil serviste kalmamın nedeni de bu. Cehennem kadar sinir bozucu bir yer ve buna son vermen mümkün değil ama en azından neyin nerede olduğunu biliyorum'
"Eğer işinde bu kadar mutsuzsan neden bırakmıyorsun? Git bir yerlerde güzel bir aile kliniğinde falan Çalış."
"Bu ekonomik şartlarda mı?"
"Ah, hadi ama. Sen bir tuğlacı değilsin ki. Bir doktorsun ve insanların her zaman doktora ihtiyacı vardır."
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder