Kitabın 90. ve 91. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
"Hazır koca" dedim içimden. O kadar yakışıklıydı ki, insan onu gördüğü an, beyninden ve ruhundan geçirdiği şeylere şaşılıyordu.
Tuhaf bir aşınmamışlık, yorulmamışlık, duru bir hal vardı üstünde. Ona baktıkça hepimizin yaşam tarafından ne kadar yıpratılmış olduğumuzu fark ediyordum.
"Çevreyi gezdim şöyle bir" dedi. "Çok güzel bir ev."
"Bu evi sen özel çizdirip yaptırmıştın Mehmet Ali" dedi Makbule Hanım. "Her şeyiyle sen ilgilenmiştin. En sevdiğin yer de şu geniş bahçeydi."
"Bahçe gerçekten çok güzel."
"Gel, seni yukarı odana çıkarayım. Şahsi eşyana bir bak. Belki onları görmek hoşuna gider, sana bir şeyler hatırlatır."
"Tamam" dedi genç adam. "Çıkalım odaya."
Onu dikkatle izliyordum. Aslında doğar doğmaz bir kapana sıkıştırılmıştı. Bir kadınla nikâhlıydı, bir evin reisiydi. Sorumlulukları vardı. Belki hiç seçmeyeceği bir yaşamın içine yerleştirilivermişti bir anda.
Bir tür tutsaklık, bir esaretti bu. Acaba farkında mıydı bunun? Farkındaysa bile, henüz hiçbir şey belli etmiyordu.
Başka bir erkeğin uzun yıllar boyunca kendisi için hazırladığı, yaşadığı ve sonra da terk edip gittiği bir hayatın içine monte edilmiş yepyeni bir insandı. Şu çevresindeki hiçbir şey kendi seçimi değildi.
Bir an düşündüm, korkunç bir şeydi bu.
Ama henüz farkında değildi belki de tüm bunların.
Ölmüş gitmiş bir adamın kalıbının içine dökülmüştü sanki. Ne bir anısı vardı bu yeni girdiği hayatla ilgili, ne bir geçmişi... Acaba neler biliyor, neler düşünüyordu? Bir çocuk gibi değildi, davranışları ve konuşmasıyla yaşının adamıydı.
İçinde bulunduğu durum şaşırtmıyor muydu onu?
Bilemiyordum. Yüzünden hiçbir şey belli olmuyordu. Oysa duyguluydu, bunu hissetmiştim.
Koreli doktor yanımızda belirmişti. Sevinçliydi, genç adama dikkatle bakıyor, her hareketini izliyor, eseriyle gurur duyuyordu besbelli.
Elinde tuttuğu birtakım kâğıtları salladı.
"Bazı testler yaptırdım. Kan testleri, kan yağlarını gösteren testler, karaciğer fonksiyon testleri... Hepsi normal çıktı. Sağlıklısınız Mehmet Ali Bey" dedi.
"Teşekkür ederim" dedi Mehmet Ali.
"Ah, ne büyük mutluluk bu Mehmet Ali!" dedi Makbule Hanım. "Nasıl üzülürdün tahlillerin kötü çıktığı zamanlar..."
Bir sessizlik oldu.
Koreli doktor, "Tahliller gayet iyi" dedi. "Mehmet Ali Bey'de şu anda hiçbir sağlık sorunu yok. Şimdiden dikkat ederse sağlığına, herhangi bir sorun yaşayacağını da sanmıyorum."
Genç adam doktorun dediklerini ilgiyle dinliyordu.
"Bir de göz muayenesi yapılsa" dedi.
Doktor şaşırmıştı.
"Hemen yaptırayım. Pek tabii, gayet önemli. Bir problem mi var? Bir şey mi hissettiniz görüşünüzde?"
Telaşlanmıştı.
"Bir bulanıklık, uzağı görememe gibi bir şey mi hissettiniz?"
"Hiçbir şey hissetmedim" dedi Mehmet Ali. "Her şey pırıl pırıl. Ama merak ettim. Okuduğum bir defterde yazılanlar etkiliyor beni."
"Ne defteri?" diye sordu doktor. "Bir defter mi okuyorsunuz?"
"Evet. Okuduğum bir defter var. Görüşünü kaybetmek üzere olan bir insanın yazdığı anıları."
"Etkiledi o defter seni" dedi Makbule Hanım. "Körün defteri."
Doktor, "Hemen göz doktoru bir arkadaştan randevu alıyorum Mehmet Ali Bey" dedi. "Ben de kontrol edebilirim gözlerinizi ama uzman değilim o dalda."
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder