Kitabın 272. ve 273. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Nöbetteki çavuş Marco Benevedez telefona cevap verdi.
"Selam," dedi Darı bir yandan mantıklı bir bahane bulmaya çalışarak. "Dün gece Vamori'deki ziyafete uğradım. Sanırım gıda zehirlenmesi geçiriyorum."
"Öyle mi?" dedi Marco. Gülüyordu.
"Maalesef."
"İşe gelemeyeceğini mi söylüyorsun?"
"Evet," diye cevap verdi Dan. Pazartesi de, salı da çarşamba da gelmeyeceğim, diye düşündü Dan. Bunlar boş günleriydi.
"Komelik cinayetiyle ilgili rapor yazman gerekiyor."
"Sorun değil," dedi Dan. "Tek yaptığım vurulduktan sonra kurbanları bulmaktı ama raporu yazıp gönderirim."
Bölgeye dağılmış bir birimde çalışmanın güzel yanlarından biri de, raporların elden teslim edilmek yerine e-pos-
tayla yollanabilmesiydi.
"Sence uyuşturucu işi mi?" diye sordu Marco.
Dan, Marco'nun sorusunun kayıt dışı olduğunu biliyordu. Yasadışı göçmenlerin ve uyuşturucuların sınırdan geçmesine engel olmak Shadow Wolves'un esas göreviydi. Marco da doğal olarak cinayetlerin, işleriyle ilgili olup olmadığını merak ediyordu. Dan'in bildiği kadarıyla olayın kaçakçılıkla bir alakası yoktu. Brian Fellows'un dedikleri doğruysa, Kaliforniya'dan gelen bir kaçık etrafta dolaşıp insanları öldürüyordu ve bunu yapmaya, en yakınlarında başlamıştı.
"Bundan şüpheliyim," dedi Dan. "Zaman gösterecek.
Kapatmalıyım."
"Pekâlâ," dedi Marco. Dan'in acilen tuvalete gitmesi gerektiğini düşünmüştü. "Acele et."
"Bana yeni bir boyama kitabı getirdin mi?" diye sordu Angie, Dan odaya girer girmez. "Bundaki çıkartmaların hepsi bitti."
Beni parmağında oynatmaya başladın bile, diye düşündü Dan. "Hayır getirmedim."
"Öğle yemeği ne zaman? Karnım acıktı."
"Yakında," dedi Dan ve bunun doğru olmasını umdu.
SONOTA, ARİZONA
7 HAZİRAN 2009 PAZAR, SAAT 10.00 SICAKLIK 22 DERECE
Brandon, June Holmes'la görüşmek üzere evine girmeden Önce üstü açık arabayı uzun bir selvi ağacının geniş gölgesine park etmişti. Diana ve Damsel beklerlerken, Diana sıradaki konuğunun Garrison Ladd olmasına şaşırmamıştı. O da gelecekti tabii.
Onu bekliyor olmasına rağmen, tam yanındaki sürücü koltuğunda beilirip, ellerini direksiyonun üzerine koyması rahatsız ediciydi. Max Cooper en azından ait olduğu yerde, arka koltukta oturmuştu. îyi haberse, başındaki kurşunun çıkış yarasını pek ayrıntılı görememesiydi.
"Ne düşünürsen düşün, bazen intihar herkes için en iyi çözümdür," dedi Max'in izinden giderek.
"Bunu en iyi sen bilirsin," dedi Diana alaycı bir şekilde. "Sonuçta senin seçtiğin çözüm buydu. Hesaplanma göre otuz yıldan fazla zamandır ölüsün."
"Boşuna zahmet edip de arabayı satma," diyerek devam etti Diana'nın söylediklerini duymamışçasma.
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz."Selam," dedi Darı bir yandan mantıklı bir bahane bulmaya çalışarak. "Dün gece Vamori'deki ziyafete uğradım. Sanırım gıda zehirlenmesi geçiriyorum."
"Öyle mi?" dedi Marco. Gülüyordu.
"Maalesef."
"İşe gelemeyeceğini mi söylüyorsun?"
"Evet," diye cevap verdi Dan. Pazartesi de, salı da çarşamba da gelmeyeceğim, diye düşündü Dan. Bunlar boş günleriydi.
"Komelik cinayetiyle ilgili rapor yazman gerekiyor."
"Sorun değil," dedi Dan. "Tek yaptığım vurulduktan sonra kurbanları bulmaktı ama raporu yazıp gönderirim."
Bölgeye dağılmış bir birimde çalışmanın güzel yanlarından biri de, raporların elden teslim edilmek yerine e-pos-
tayla yollanabilmesiydi.
"Sence uyuşturucu işi mi?" diye sordu Marco.
Dan, Marco'nun sorusunun kayıt dışı olduğunu biliyordu. Yasadışı göçmenlerin ve uyuşturucuların sınırdan geçmesine engel olmak Shadow Wolves'un esas göreviydi. Marco da doğal olarak cinayetlerin, işleriyle ilgili olup olmadığını merak ediyordu. Dan'in bildiği kadarıyla olayın kaçakçılıkla bir alakası yoktu. Brian Fellows'un dedikleri doğruysa, Kaliforniya'dan gelen bir kaçık etrafta dolaşıp insanları öldürüyordu ve bunu yapmaya, en yakınlarında başlamıştı.
"Bundan şüpheliyim," dedi Dan. "Zaman gösterecek.
Kapatmalıyım."
"Pekâlâ," dedi Marco. Dan'in acilen tuvalete gitmesi gerektiğini düşünmüştü. "Acele et."
"Bana yeni bir boyama kitabı getirdin mi?" diye sordu Angie, Dan odaya girer girmez. "Bundaki çıkartmaların hepsi bitti."
Beni parmağında oynatmaya başladın bile, diye düşündü Dan. "Hayır getirmedim."
"Öğle yemeği ne zaman? Karnım acıktı."
"Yakında," dedi Dan ve bunun doğru olmasını umdu.
SONOTA, ARİZONA
7 HAZİRAN 2009 PAZAR, SAAT 10.00 SICAKLIK 22 DERECE
Brandon, June Holmes'la görüşmek üzere evine girmeden Önce üstü açık arabayı uzun bir selvi ağacının geniş gölgesine park etmişti. Diana ve Damsel beklerlerken, Diana sıradaki konuğunun Garrison Ladd olmasına şaşırmamıştı. O da gelecekti tabii.
Onu bekliyor olmasına rağmen, tam yanındaki sürücü koltuğunda beilirip, ellerini direksiyonun üzerine koyması rahatsız ediciydi. Max Cooper en azından ait olduğu yerde, arka koltukta oturmuştu. îyi haberse, başındaki kurşunun çıkış yarasını pek ayrıntılı görememesiydi.
"Ne düşünürsen düşün, bazen intihar herkes için en iyi çözümdür," dedi Max'in izinden giderek.
"Bunu en iyi sen bilirsin," dedi Diana alaycı bir şekilde. "Sonuçta senin seçtiğin çözüm buydu. Hesaplanma göre otuz yıldan fazla zamandır ölüsün."
"Boşuna zahmet edip de arabayı satma," diyerek devam etti Diana'nın söylediklerini duymamışçasma.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder