Kitabın 72. ve 73.sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
'Yazmanız, diyelim ki yasaklandı, eskisi gibi yaşayabilir miydiniz; ölür müydünüz o zaman? Bunu sorun, bunu açıklayın kendinize. Özellikle şunu yapın; gecenizin en sessiz saatinde kendinize şu soruyu yöneltin, ille de yazmam gerekiyor mu? Deşin içinizi, diplere inin. (...) Ve eğer yazmak bir zorunluluksa sizin için bu zorunluluğa göre kurun yaşamınızı."
Rilke'nin o sırada sanki yalnızca ve özellikle bana yönelttiği bu soruyla ilk kez karşılaştığımda yazar olmaya heveslenen ve yazmaya çalışan bir lise öğrencisiydim. Fakat yazmanın bir yaşam biçimine dönüşecek kadar güçlü bir eylem olduğunu henüz bilmiyordum. Çarpılmıştım. Koskoca bir şairin, Malte L Brigge'nin Notları adlı kitabını okuduktan sonra da koskoca bir romancı olduğunu anladığım Rilke'nin yazmak edimine bu kadar büyük bir anlam yüklemesi beni sarsmıştı. Yazmayı, kafasına takmış bir çocuktum ama böyle büyük bir sorumluluğu göze alamayacak kadar küçüktüm ve hayatta yaşamak istediğim pek çok serüven vardı. Tedirgin olmuştum, çünkü yazarlık bir meslek olmasına karşın, başka mesleklere hiç benzemeyecek biçimde insanın bütün yaşamına yayılıyordu. Üstelik Rilke yalnız değildi, beğendiğim ve büyük bulduğum pek çok yazar da tıpkı Rilke gibi, yazmanın bir yaşam biçimi olduğunu söylemişti.
"Aloo, Buket Hanım siz misiniz? Merhaba ben Selin. Sizi nereden aradığımı duysanız asla inanamazsınız. Ben taa Kapadokya'dayım. Vallahi Nevşehir'deyim."
Selin'le artık eskisi gibi düzenli olarak buluşamıyoruz. Bazen benim iş, gezi ya da ufak tefek sağlık sorunlarım, ama daha çok, zeki ve matrak Selin'in ilkgençlikten yetişkinliğe, yani gerçek yaşama geçişi; çoğalan arkadaşları, ağırlaşan dersleri, büyüyen ilgi alanı ve para kazanma zorunluluğu nedeniyle Moda'da edebiyat ve yaşam üzerine yaptığımız yolculuklar seyrckleşiyor. Ama yaşam da böyle bir şey işte. Hiçbir şey sürekli ve kesin değil. Her şey her an değişip, kaybolabilir. Her an her şey yıkılıp, yeniden kurulmaya başlayabilir.
"Çevirmen bir arkadaşım aniden hastalanınca onun yerine gitmem için araladılar. Akademik bir yabancı heyetle geldim buraya. Öyle iyi ödeme yapıyorlar ki, uçarak atladım üstüne. Hem de bir deneyim işte... Böylece gelecek ay hiç para sıkıntısı çekmeyeceğim. Yani size daha sık geleceğim."
Selin, kendi yaşamına doğru kendi kanatlarıyla uçmaya başlıyor. Kendi kanat sesleriyle, çok yakında tamamen... diye düşünüp, gülümsüyorum. Biraz hüzün mü var bu gülümsememde?
"Hani geçen konuşmamızda bana Rilke'nin Genç Bir Şaire Mektuplar adlı kitabını okumamı salık vermiştiniz ya, onu buldum ve zevkle okudum. Fakat simdi de aklıma bambaşka sorular takıldı.
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.Rilke'nin o sırada sanki yalnızca ve özellikle bana yönelttiği bu soruyla ilk kez karşılaştığımda yazar olmaya heveslenen ve yazmaya çalışan bir lise öğrencisiydim. Fakat yazmanın bir yaşam biçimine dönüşecek kadar güçlü bir eylem olduğunu henüz bilmiyordum. Çarpılmıştım. Koskoca bir şairin, Malte L Brigge'nin Notları adlı kitabını okuduktan sonra da koskoca bir romancı olduğunu anladığım Rilke'nin yazmak edimine bu kadar büyük bir anlam yüklemesi beni sarsmıştı. Yazmayı, kafasına takmış bir çocuktum ama böyle büyük bir sorumluluğu göze alamayacak kadar küçüktüm ve hayatta yaşamak istediğim pek çok serüven vardı. Tedirgin olmuştum, çünkü yazarlık bir meslek olmasına karşın, başka mesleklere hiç benzemeyecek biçimde insanın bütün yaşamına yayılıyordu. Üstelik Rilke yalnız değildi, beğendiğim ve büyük bulduğum pek çok yazar da tıpkı Rilke gibi, yazmanın bir yaşam biçimi olduğunu söylemişti.
"Aloo, Buket Hanım siz misiniz? Merhaba ben Selin. Sizi nereden aradığımı duysanız asla inanamazsınız. Ben taa Kapadokya'dayım. Vallahi Nevşehir'deyim."
Selin'le artık eskisi gibi düzenli olarak buluşamıyoruz. Bazen benim iş, gezi ya da ufak tefek sağlık sorunlarım, ama daha çok, zeki ve matrak Selin'in ilkgençlikten yetişkinliğe, yani gerçek yaşama geçişi; çoğalan arkadaşları, ağırlaşan dersleri, büyüyen ilgi alanı ve para kazanma zorunluluğu nedeniyle Moda'da edebiyat ve yaşam üzerine yaptığımız yolculuklar seyrckleşiyor. Ama yaşam da böyle bir şey işte. Hiçbir şey sürekli ve kesin değil. Her şey her an değişip, kaybolabilir. Her an her şey yıkılıp, yeniden kurulmaya başlayabilir.
"Çevirmen bir arkadaşım aniden hastalanınca onun yerine gitmem için araladılar. Akademik bir yabancı heyetle geldim buraya. Öyle iyi ödeme yapıyorlar ki, uçarak atladım üstüne. Hem de bir deneyim işte... Böylece gelecek ay hiç para sıkıntısı çekmeyeceğim. Yani size daha sık geleceğim."
Selin, kendi yaşamına doğru kendi kanatlarıyla uçmaya başlıyor. Kendi kanat sesleriyle, çok yakında tamamen... diye düşünüp, gülümsüyorum. Biraz hüzün mü var bu gülümsememde?
"Hani geçen konuşmamızda bana Rilke'nin Genç Bir Şaire Mektuplar adlı kitabını okumamı salık vermiştiniz ya, onu buldum ve zevkle okudum. Fakat simdi de aklıma bambaşka sorular takıldı.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder