Kitabın 92. ve 93. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Helikopter ana-babalık stili nedir, biliyor musunuz? Çocuğunun sekreteri olmak!
Çocuğunun dadısı, halayığı, bankacısı, banka cüzdanı, polisi, vekilharcı, tercümanı, kısacası herrr şeyi olmak.
Sen herrr haltını üstlenip çocuğunun, olanca bilgin, görgün, birikimin, mevkinle, bütün vazifelerini yerine getiriyorsun. Emre amade!
Günde üç öğün çocuğunun "şeyinde" boncuk bulmaktan da öte, Bi de o bulduğun boncukları oraya sen yerleştiriyorsun!
İşte "çocuğunun hastası" bu modelde, bayağı başarılı/ başarmış ana babalar, yavrularını onlarsız havalanamaz, her daim evlerine park etmiş kuşlara çevirdiler.
Bu ebeveynler 24 saat iş başında helikopterler olarak çocuklarının tepelerinde dönüp dönüp, büyümek nedir bilmeyen evlatlarının işlerini göre göre, artık koca adam/kadın olmuş "yavrularını" hiçbir iş göremez hale getirdiler.
Oysa şimdi 1940'larda Magda Gerber adlı bir kadının (Macar bir sanayicinin karizmatik eşiymiş kendileri) Los Angeles'ta yaşarken geliştirdiği bir metotdan, yani RIE'den medet umulmaya başlanmış. Helicopter parentinge bir reaksiyon da olarak.
Çok beğendim bu metodu, helal olsun diyorum Magda Gerber e ve onun metodunu "Baby Knozus Best" (Bebek En İyisini Bilir) kitabıyla insanlığa yeniden kazandıran Deborah Carlisle Solomon'a! Onun için de hizmetinize sunuyorum.
NE diyor peki bu metot?
Hanımlar, beyler, bebeklere "bebe" muamelesi çekmekten vazgeçin! Ağlamak istiyorsa, bırakın ağlasın. Emzik, bebeğin ağlamasını kesmek üzere geliştirilmiş bir tıkaçtan başka bir şey değildir. Siz asıl kendinize sorun: çocuğunuzun ağlamaya HAKKI var mı? Diyor.
Oyuncaklar ve bütün o (önlükler, öten makineler, bipbipler, zıpzıplar, bitmek tükenmek bilmez PLASTİKLER) bebek endüstrisi zırvalıkları, tam bir adam kafalama ve para israfıdır, diyor.
Bugün sadece ABD'deki 16 milyar dolarlık oyuncak endüstrisi ve 49 milyar dolarlık bebek zımbırtıları endüstrisi, sizi keklemek, bebeğinizi de boş yere yormak için (hayrına olmamaları da cabası) icat olunmuş, beyhude ve çevreye zararlı nesneler yığını üretimidir, diyor.
Bütün bunlar, bebeğinizin hakiki tabiatından (bebekliğinden/çocukluğundan) sizi korkutmak üzere tasarlanmış kültürel bir ideolojinin eseridir. Bebeğinizi, size nasıl kaçacağınızı/kaçınacağınızı bilemediğiniz bir irrasyonalite yumağı olarak sunmaktan başka bir işe yaramamaktadır, diyor.
Bırakın, hatta kutlayın, bebeğiniz de NE halt etmek istiyorsa etsin! Akıllarından milyonlarca yeni fikir geçiyor, çoğu faydasız, ama içlerinde üç, dört iyi fikir de var. Onları gerçekleştirsin kuzucuklar işte, diyor.
Esasında çocuklarla vakit geçirmek harbiden sıkıcıdır. O yüzden de onları kendinden geçirip pasifleştirecek NE kadar zımbırtı varsa önlerine dayayıp emekten çalıyoruz. Mesele budur, diyor.
RIE uygulanan yuvalarda mesela, bebeklere yok plastik bebe bardağı, yok kocaman leke tutmaz önlük, yok bebe kaşığı, tabağı filan vermek yok.
NORMAL büyüklükte masalarda, cam bardaklardan su içip normal çatal kaşıklarla, porselen tabaklardan yemek yiyen minnacık bebeler: RIE'cı yuvalardaki manzara bu.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder