Kitabın 282. ve 283. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Emma'yla randevulaşmışlardı. Resmen, ciddi olarak, ilk resmi buluşmamız diye düşündü Sam. On altı yıl sonra ilk kez öptüğü gibi.
Çok mu saçma? Sayılır. Umurunda mı? Pek değil. Aslında, en son ne zaman bu kadar mutlu olduğunu hatırlamıyordu. Emma, Charlie'yi konuşturmayı başarmıştı ve ona randevu vermişti. Hatta farkında olmadan ıslıkla şu aptal pina colada şarkısını çalmaya başlamıştı.
Maddie en az Sam kadar heyecanlıydı. Telefonu kapatmak bilmiyor, herkese Charlie'nin tekrar konuşmaya başladığını söylüyordu.
Sam oğlunu arabaya atıp arsız bir baba gururuyla kasa-bada dolaştırmaya başladı. Önce kasabanın öbür ucunda yaşayan Belinda Teyzesine gitti.
"Kimmie, Kameron, Karmie, Kyle, Kevin selam!" Char-lie, ön bahçede taso oynayan kuzenleriyle selamlaştı. Bir yıldan uzun bir süredir konuşmayan biri için her sözcük zor olmalıydı ama Charlie tek bir hece bile kaçılmıyordu.
Kuzenleri onun etrafında toplanıp milyonlarca soru sorarken, Belinda Teyzesi koşarak verandadan aşağı indi. "Charlie'nin konuştuğunu mu duydum? Sam, konuşuyor mu?"
Charlie bir elini kaldırdı; diğer eliyle hâlâ yorganına sarılıyordu. "Selam Belinda Teyze."
"Ay, ay, benim tatlı çocuğum!" Belinda çocuğu kollarıyla sımsıkı sardı, bütün yüzünü öpmeye başladı. Charlie onun kolları arasında kıvranıyordu.
"Hadi git," dedi Belinda. "Git kuzenlerinle taso oyna." Sonra Sam'e döndü. "Bir saniyeliğine bile olsa onları hareketsiz bırakan oyunları seviyorum. Verandaya gel."
Charlie. yorgam kolunun altında oyuna katılmaya giderken, Sam verandaya çıkan Belinda'yı izledi.
"Neler oldu?" diye sordu Belinda, sallanan koltuğuna çökerken.
Sam onun yanındaki koltuğa oturdu. "Emma sayesinde."
Belinda gülümsedi. "Bunu nasıl başardı?"
"Sana yorgandan söz etmedi mi?"
Belinda başını salladı.
Sam başıyla Charlie'nin olduğu yönü işaret etti. "Vale-rie'nin elbiselerinden birini kullanarak yapmış."
"Bu ne kadar hoş."
"Charlie dedi ki, 'bu yorgan annem gibi kokuyor.'"
Belinda'nın gözlerine yaşlar doldu, Sam kendi gözyaşlarını saklamak için başını aksi yöne çevirdi. "İnanılmaz bir kadın, şu Emma."
"Bilmediğimi mi sanıyorsun," dedi Sam. "Ancak bağlanamayacağını kadar uzak biri."
"Eğer kaderinde varsa Sam, zaten olur."
"Keşke senin iyimserliğini paylaşabilsem."
"Hayattan ne beklediğini anlaması için ona biraz zaman tanı."
"Emma zaten ne istediğini biliyor. On dört yaşından beri biliyor."
Belinda bir süre onu süzdü. "Bildiğine eminim."
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder