Kitabın 59.60. ve 61.sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Vim'in, Dük'ün malikânesine yaptığı küçük ziyaret ev halkıyla ilgili birkaç ilginç gerçeği ortaya çıkarmıştı. Örneğin, para bu aile için asla bir sorun değildi.
Hizmetlilere ait olan salon, içlerinden bazıları bir nebze kullanılmış olan mobilyaları, halıları ve perdeleriyle oldukça rahat bir yerdi ancak asla bakımsız olduğu söylenemezdi. Banyo odası ise hem paranın oldukça bol olduğunu hem de bu sürecin meyvelerinin tadını çıkarmak konusunda istekli olduklarını gösterecek şekilde bakımlı su boruları ve mermer tezgâhlan olan ışıl ışıl küçük bir yerdi.
Ana giriş adeta, ilk izlenim ve görüşün takdir edileceğinin bir göstergesi gibiydi. Tüm ev cana yakın, güzel ve çok iyi korunmuş durumdaydı.
Ayrıca Vim'e genellikle boşa harcanmış çaba gibi gelen bir şekilde, yılın bu dönemine uygun dekorasyon ve çiçek zincirleriyle bezenmişti. Çam dalları kısa sürede solup, iğneleri her yere dökerlerdi. Karanfil saplanmış portakallar çürüyerek asıl hallerinin gülünç bir parodisi haline gelirlerdi. Çelenkler kısa süre içinde kararırdı ve Noel ağacı süslemelerinin de -tutuşup, tüm evi ateşe vermediklerini varsayarsak- aynı süslemenin yapıldığı özenle sökülmeleri gerekirdi.
Boşa giden bir sürü çaba ya da en azından eskiden öyle söylerdi.
Fakat bu evde...
Banyosunu bitirdi ve bir çift temiz pijama pantolonuyla bir çift temiz yün kış çorabı buldu. Örtülü geniş yatak kendisini çağırsa da, Vim gardırobun içinden altın brokarlı bir sabahlık giydi ve evin içinde ilerleyerek küçük hizmetli odasına doğru gitti.
Kapıyı çalmadan açtı ve Bayan Sophie'nin içeride kucağında haykıran bebekle ayakta olduğunu gördü.
"Sorun ne bilmiyorum." Sophie'nin sesi endişe yüklüydü. "Ağlayıp huzursuzlanıyor ama o... sorun bezi değil ve kucakta sallanmak da istemiyor. Midesinin rahatsız olduğunu
da sanmıyorum."
Vim yavaşça odaya girdi, kapıyı arkasından kapattı. "Muhtemelen yine acıkmıştır. Bu arada, üst kattaki dekorasyon muhteşem." Ayrıca üzerimdeki sabahlığın ılık ipeksi dokusu da öyle, diye düşündü.
Bebek, Vim'in sesini duyunca sakinleşti ve kocaman mavi gözleriyle Vim'e baktı. Vim, eğilerek Sophie'nin bedenine sokulmuş olan bebeğe baktı. "Acıktın mı ufak Kit, yok-sa sadece eğlenmek için mi isyanlardasın?"
Bebek şapırtıyla minik sol avucunu emmeye başladı.
"Acıkmışsın. Mutfakta soğuk lapanız var mı, Bayan Sophie?"
"Muhtemelen vardır ama yemek yemesinin üzerinden üç saat bile geçmedi. Midesinin rahatsız olmadığından emin misiniz?"
Sophie, bu son üç saat içinde açık bir şekilde iyi niyetli bir yabancıdan, her ebeveynin tek değişmez korkusu, korkulu rüyası olan şeyle ilgili bir şeyler sezen tam bir anneye dönüşmüştü.
Vim elinin tersini bebeğin alnına koydu. "Sadece ağlamaktan dolayı biraz sıcak, ateşi yok, o yüzden hayır, hasta olduğunu sanmıyorum. Hastalığa yakalandıklarında genellikle biraz halsiz olurlar. O ufacık midesinin merhametine kalmış durumda ve şu anda hayatının ilerleyen dönemlerinde olduğundan daha sık yemek yemek zorunda. İşte tam buradaki mideciği."
Bebeğin dişsiz ağzıyla gülümsemesine neden olacak şekilde midesini nazikçe dürttü.
"Ben neden bundan hoşlanacağını tahmin edemedim?" "Muhtemelen size aynı hareketi yapsam onun kadar neşeyle karşılamayacağınız için. Siz onu susturacak bir şeyler hazırlarken onu ben tutayım, ne dersiniz? Lapayı seyreltecek
biraz ılık süt ve bir bebek kaşığı başlamamız için yeterli olacaktır."
Sophie başıyla onayladı ve bir adım yaklaştı. Vim'in onun bebeği vermek için yaklaştığını anlaması bir saniyesini aldı ve o anda gözleri saçlarına kaydı.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder