Kitabın 5. sayfasından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Güneşin ilk ışıklan gökyüzünü aydınlatmış, en güzelleri, en göz alıcıları adeta insanların hizmetine sunulmuştu. Hava oldukça güzeldi, insanın içini ve ruhunu okşayan bir esinti vardı. Böyle havalarda yürümeyi çok seven Elif, sabah erkenden kalkmış, kalktığı gibi de dışarıya atmıştı kendini, İzmir'in en işlek caddelerinden birinde kendi halinde yürüyor, kendi kendine neşeli melodiler fısıldıyor, bir yandan da yarımdan geçip gidenleri gözlemliyordu. Çünkü onları izlemekten büyük bir keyif alıyordu.
Şehirde her bölgeden insan ve hepsinin de ayrı bir hikâyesi vardı. Rengârenk ışıkların arasında işe yetişmek için koşuşturanlar, kedilerini, köpeklerini gezdirenler, bir bankta oturup karşılıklı kumru yiyenler, uzun uzadıya denizi izleyenler, çocuklarının elini sıkıca tutup okula yetiştirmeye çalışanlar, durakta otobüs bekleyenler, işyerlerini açıp temizlik yapanlar, vitrinlerini süsleyenler, dalgın dalgın yürüyenler, aceleyle bir yerlere yetişmeye çalışanlar, çöpte bir şeyler arayanlar, telefonla konuşanlar, mesajlaşanlar, karşılıklı selamlaşanlar, otobüsün camına başını yaslayıp uykuya dalanlar, kırmızı ışıkta makyaj tazeleyen kadınlar, mallarını satmak için yanş halinde bağrışan işportacılar, sinirlerini kornaya basarak gösteren şoförler, kısaca her türden insan...
Bunların yanı sıra kötülük peşinde koşanlar da vardı. Onlardan ikisi Elife musallat olmuştu. Elif durumdan habersiz yürümeye, karşısına çıkan insanları gözlemlemeyi sürdürüyordu. Birkaç adım gerisinde yürüyen iki adam onu takip ediyor, laf atıyordu.
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder