Kitabın 74. ve 75. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Adamların ortancası babaya: "Bay Samsa!" diye seslendi ve başkaca bir şey söylemeksizin işaretparmağıyla ağır ağır ilerleyen Gregor'u gösterdi. Keman sustu, ortanca adam önce başını sallayarak arkadaşlarına gülümsedi ve sonra bakışlarını yeniden Gregor'a çevirdi. Görünüşe bakılırsa baba, Gregor'u kovalayacak yerde önce adamları yatıştırmayı daha gerekli buluyordu, oysa adamlar aslında hiç de ürkmemişlerdi ve Gregor onları kemandan daha çok eğlendirir gibiydi. Baba adamlara doğru koştu ve bir yandan açık kollarıyla onları odalarına dönmeleri için zorlarken, bir yandan da gövdesiyle Gregor'u görmelerini engellemeye çalıştı. Adamlar bu kez gerçekten biraz kızmışlardı; ama babanın davranışına mı kızmışlardı, yoksa bilmeden Gregor gibi bir oda komşularının bulunduğunu şimdi öğrenmelerine mi, belli değildi. Babadan açıklama istiyorlardı, kollarını havaya kaldırıyor, sinirli sinirli sakallarını çekiştiriyor ve ağır ağır odalarına doğru çekiliyorlardı. Bu arada kız kardeş, keman çalışının ansızın kesilmesi nedeniyle içine düştüğü ne yapacağını şaşırmışlık durumundan kurtulmuş, bir süre kemanı ve yayı tembel tembel aşağı sarkan elinde tuttuktan ve sanki hâlâ çalışıyormuşçasma notalara bakmayı sürdürdükten sonra, kendini hemen toparlamış, ciğerlerinin olanca gücüyle çalışmasına karşın yine de soluk almakta güçlük çekerek hâlâ koltuğunda oturan annesinin kucağına kemanını bıraktıktan sonra, yan odaya koşmuştu; bu arada üç kiracı, babanın zorlaması nedeniyle aynı odaya eskisinden daha hızlı yaklaşmaktaydılar. Kızın becerikli elleri yorganları ve çarşafları yataklardan havalandırdı ve düzene soktu. Adamlar daha odaya varmazdan önce Grete yatakları yapma işini bitirmiş ve odadan çıkmıştı. Baba inadına yine o denli yenilmişti ki, kiracılarına ne olursa olsun göstermekle yükümlü bulunduğu saygıyı tümüyle unutmuştu. Adamları, ortanca olanı oda kapısında ayağını büyük bir gümbürtüyle yere vurup da onu böylece durdurana değin itti. "Hemen bildirmek isterim ki," dedi adam, bu arada bakışlarıyla anneyi ve kız kardeşi de aramıştı, "bu evdeki ve bu ailedeki iğrenç koşullar nedeniyle" -bu arada ani bir kararla yere de tükürdü- "odama ait kira sözleşmesini bu andan geçerli olmak üzere feshediyorum. Burada kalmış olduğum günler için de doğal olarak tek kuruş ödeyecek değilim, buna karşılık size gerekçesi -bana inanın ki- çok kolay bulunabilecek taleplerle çıkıp çıkmayacağımı da düşüneceğim." Sustu ve bir şey bekliyormuşçasma önüne baktı. Gerçekten de öteki iki arkadaşı hemen onu izlediler: "Biz de derhal kirayı feshediyoruz." Bunun üzerine ilk konuşan adam, kapının tokmağına sarıldı ve kapıyı büyük bir gürültüyle çarparak kapattı.
Baba, çevreyi yoklayan elleriyle ve yalpa vurarak koltuğuna doğru ilerleyip kendini bıraktı; sanki normal akşam şekerlemesi için yerleşir gibiydi ama hiç desteksiz kalmış gibi gözüken kafasını şiddetle sallayışı, kesinlikle uyumadığını gösteriyordu. Bütün bunlar olup biterken Gregor, kiracıların onu görmüş oldukları yerde hareketsiz kalmıştı. Planının başarısızlıkla sonuçlanması yüzünden uğradığı düş kırıklığı ve belki bir de çok zaman aç kalması yüzünden bitkin düşmüş olması, hareket etmesini tümüyle engelliyordu. Birkaç saniye sonra kendi başında patlayacak bir fırtınanın gelmesine aşağı yukarı kesin gözüyle bakıyor ve bekliyordu. Annesinin titreyen parmaklarının arasından kayıp kucağından yere düşen ve yankılanan bir ses çıkartan kemandan bile ürkmedi.
Kız kardeşi: "Sevgili babacığım ve anneciğim," dedi ve sözlerine bir giriş olmak üzere elini masaya vurdu, "bu böyle süremez artık.
kitap
Kafka bu kitabın kapağında bir böceğin olmasına zamanında karşı çıkmış diye biliyorum. Zaten kelimenin aslında anlamı yaratık, haşere gibi bir şey. Bu kapak tasarımı Can'ın klasik kapağına kıymaya değmemiş.
YanıtlaSil