Kitabın 348. ve 349. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Böylesi iddiaların yarattığı, etkisi günümüzde de devam eden sonuçlardan birisi, sabit hızcılığı Darwin'e veya geleneksel yeni-Dar-wincilere atfetme alışkanlığıdır. Örneğin iyi bir bilim habercisi olan Colin Tudge, Elizabeth Vrba'mn evrimin nabzıyla ilgili güncel iddialarından bahsederken; antilop ve leoparların evrimine yönelik son araştırmaların, geleneksel görüşü temsil ettiği varsayılan çıkarımlarına işaret eder:
Geleneksel Darwinizm antilopların üç milyon yıl içinde herhangi bir iklimsel değişiklik olmasa bile sabit bir değişim geçireceğini öngörürdü, çünkü antilopların her halükârda leoparlardan korunmak için hızlı koşmaları gerekecekti. Fakat görünen o ki, geçen bu süre içinde ne antiloplar ne de leoparlar büyük bir değişikliğe uğramamıştır. Her ikisi de iklim değişikliğinden etkilenmeyecek kadar beceriklidir ve Darwin'in tahmin ettiğinin aksine, ne kendi türdeşleri ne de diğer türün bireyleri arasındaki rekabet, değişmelerine yetecek kadar seçilim baskısı meydana getirmez. [Tudge 1993, s. 35]
Tudge'ın, antilop ve leoparların üç milyon yıldır stasis döneminde bulunduklarına ilişkin keşfin Darwin'i şaşırtacağını düşünmesi alışıldık bir yanılgıdır; ama bu düşünce tarzı Darwin'in grafiklerinde (ve diğer geleneksel grafiklerde) yer alan "rampaların" kaçınılmaz yorumlanma biçiminin doğrudan veya dolaylı yoldan yarattığı bir yan üründür.
Gould aşamalı değişim ilkesinin ölümünü ilan etti, ama bütün bu olup bitenlerin ışığında acaba kendisi de zaten bir aşamalı değişim yanlısı (fakat sabit hızcı olmayan) değil miydi? Kuramının herhangi bir "şiddetli düzenek" gerektirmediğini belirttiğine göre öyle olmalı; ama bundan emin olmak zor. Çünkü aynı sayfada şunları da söylüyor;
Kesintili denge kuramına göre, değişiklikler genellikle türün tamamının belirsiz bir şekilde aşamalı değişime uğramasıyla değil; daha ziyade yalıtılmış haldeki küçük popülasyonların jeolojik açıdan ani bir biçimde yeni türlere dönüşmesiyle meydana gelir. [Gould 1992a, s. 12] Bu paragraf insanı, evrimsel değişimin hem "jeolojik açıdan ani" hem de "belirsiz bir şekilde aşamalı" olamayacağı yanılgısına düşürür. Ama sıçramaların olmadığı durumlarda evrimsel değişimin zaten böyle gerçekleşmesi gerekir. Dawkins bir denemesinde, evrimci G. Ledyard Stebbins'in ufuk açıcı bir düşünsel deneyini anlatır. Stebbins bu deneyde, fare büyüklüğündeki bir memeli hayvanın vücut büyüklüğünde artış olmasını sağlayacak küçük bir seçilim baskısını varsayar. Ancak bu baskı o kadar küçük olmalıdır ki, hayvanı inceleyen biyologların meydana gelen boyut farkını Ölçüm yoluyla fark etmesi mümkün olmamalıdır:
Karasal evrimi inceleyen bir bilim insanına göre bu hayvanlar hiç evrimleşmiyor gibi görünür; fakat aslında çok yavaş bir biçimde ve Stebbins'in matematiksel varsayımlarının ortaya koyduğu bir hızda evrimleşmektedirler. Üstelik bu yavaşlığa rağmen sonunda bir fil büyüklüğüne erişebilirler. Bu ne kadar sürer?... Stebbins varsaymış olduğu çok yavaş hız çerçevesinde bunun 12.000 nesil süreceğini hesaplar... Bir nesil ömrünü farelere göre uzun, fillere göre de kısa sayılabilecek olan beş sene olarak varsayarsak, 12.000 nesil 60.000 yıllık bir zaman dilimini kapsayacaktır. 60.000 yıl fosil kayıtlarının tarihlendirilmesi yoluyla uygulanan sıradan jeolojik yöntemler ile ölçülemeyecek kadar kısa bir zamandır. Stebbins'in de belirttiği üzere, 100.000 yıl ve ondan daha kısa bir zaman diliminde yeni bir canlı türünün ortaya çıkması, paleontologlar açısından "ani" veya "anlık" bir oluşum olarak nitelendirilir. [Dawkins 1986a, s. 242]
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder