Kitabın 104. ve 105.sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Bazen, aynı anda iki ayrı nehirde yüzdüğümüzü düşünüyorum ve işin acıklı ya da gülünç yanı, her bir parçamız içinde yüzdüğü nehirde değil de diğerinde olmak istiyor.
Şuna ise hiç karar veremiyorum, bir parçalanma mı hayat, yoksa bir bütünleşme mi, hayat dediğimiz çaba, iki ayrı parçayı sonuna dek iki ayrı parça halinde tutmaya çalışmak mı, yoksa onları bir bütünlüğe kavuşturmak mı?
Hayatı iki ayrı parça halinde yüzdürmekten vazgeçip istediklerini sınırsızca ve korkusuzca gerçekleştirmeye uğraşanlara çılgın dememiz, isteklerimizle yaptıklarımız arasında hep bir farklılık olduğunu ve hep de öyle olacağını kabullenmemiz, bir şeyi yaşamak isterken bir başka şeyi yaşamayı akla, kurallara ve hayata uygun bulmamız, hayatın gerçeği mi?
Yoksa iki ayrı nehirde yüzmemiz, karşılaşabileceğimiz binlerce tehlikeden, şelalelerden, anaforlardan, kayalardan, canavarlardan, parçalarımızdan hiç olmazsa birini kurtarma isteği mi?
İstediklerimizle yaptıklarımız arasındaki bu farklılığı soru sormadan benimsememiz, parçalanmış bir hayatı, yaşamanın en güvenli biçimi olarak görmemiz, gerçekten yaşamak mı?
Hayat yalnızca tehlikelerden kurtulmaya çalışmak, korunmak, kendini sakınmak mı?
Bir başka manası yok mu hayatın?
Şu basit soruyla, "Mutlu musun?" sorusuyla karşılaşan herkesin duraksaması, kolayca cevap verememesi neden peki?
Çok istediğimiz, çok özlediğimiz, hep ondan söz ettiğimiz mutluluğa, iki ayrı nehirde yüzerek ulaşamayacağımızı bile bile, hayatımızı neden parçalarız, neden isteklerimiz ve yaptıklarımız arasında hep büyük farklar vardır, neden olduğumuzdan ya da göründüğümüzden başka insanları da taşırız tenimizin altında, ani hüzünler, ani sevinçler nerelerden çıkar da gelir, biz onları nerelerimizde saklarız?
Hayat, bir parçalanmışlığı başarıyla sürdürme çabası mıdır, yoksa bir bütünleşme çabası mı?
Güvenlik hangisindedir, parçalanmışlıkta mı, yoksa bütünleşmekte mi?
Zevk hangisindedir peki?
Güvenliğin, zevkle ve heyecanla yan yana düşmemesi mi parçalar bizi?
İki ayrı nehirde yüzen parçalarımızı bir araya getirip hiç duraksamadan, korkmadan, coşkuyla salıversek sulara, çarpacağımız kayaların sayısı mı artar?
Korku mu parçalar bizi?
Neden, öğleden sonraları iyice gölgelenen çalışma odamda otururken, yabancı bir şehirde tek başına terk ettiğim birisi olduğu kuşkusuna kapılırım ben; kimdi o yapayalnız kalan diye merak ederken, aniden, benim tarafımdan bırakılan sanki kendimmişim duygusuna kapılırım.
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.Şuna ise hiç karar veremiyorum, bir parçalanma mı hayat, yoksa bir bütünleşme mi, hayat dediğimiz çaba, iki ayrı parçayı sonuna dek iki ayrı parça halinde tutmaya çalışmak mı, yoksa onları bir bütünlüğe kavuşturmak mı?
Hayatı iki ayrı parça halinde yüzdürmekten vazgeçip istediklerini sınırsızca ve korkusuzca gerçekleştirmeye uğraşanlara çılgın dememiz, isteklerimizle yaptıklarımız arasında hep bir farklılık olduğunu ve hep de öyle olacağını kabullenmemiz, bir şeyi yaşamak isterken bir başka şeyi yaşamayı akla, kurallara ve hayata uygun bulmamız, hayatın gerçeği mi?
Yoksa iki ayrı nehirde yüzmemiz, karşılaşabileceğimiz binlerce tehlikeden, şelalelerden, anaforlardan, kayalardan, canavarlardan, parçalarımızdan hiç olmazsa birini kurtarma isteği mi?
İstediklerimizle yaptıklarımız arasındaki bu farklılığı soru sormadan benimsememiz, parçalanmış bir hayatı, yaşamanın en güvenli biçimi olarak görmemiz, gerçekten yaşamak mı?
Hayat yalnızca tehlikelerden kurtulmaya çalışmak, korunmak, kendini sakınmak mı?
Bir başka manası yok mu hayatın?
Şu basit soruyla, "Mutlu musun?" sorusuyla karşılaşan herkesin duraksaması, kolayca cevap verememesi neden peki?
Çok istediğimiz, çok özlediğimiz, hep ondan söz ettiğimiz mutluluğa, iki ayrı nehirde yüzerek ulaşamayacağımızı bile bile, hayatımızı neden parçalarız, neden isteklerimiz ve yaptıklarımız arasında hep büyük farklar vardır, neden olduğumuzdan ya da göründüğümüzden başka insanları da taşırız tenimizin altında, ani hüzünler, ani sevinçler nerelerden çıkar da gelir, biz onları nerelerimizde saklarız?
Hayat, bir parçalanmışlığı başarıyla sürdürme çabası mıdır, yoksa bir bütünleşme çabası mı?
Güvenlik hangisindedir, parçalanmışlıkta mı, yoksa bütünleşmekte mi?
Zevk hangisindedir peki?
Güvenliğin, zevkle ve heyecanla yan yana düşmemesi mi parçalar bizi?
İki ayrı nehirde yüzen parçalarımızı bir araya getirip hiç duraksamadan, korkmadan, coşkuyla salıversek sulara, çarpacağımız kayaların sayısı mı artar?
Korku mu parçalar bizi?
Neden, öğleden sonraları iyice gölgelenen çalışma odamda otururken, yabancı bir şehirde tek başına terk ettiğim birisi olduğu kuşkusuna kapılırım ben; kimdi o yapayalnız kalan diye merak ederken, aniden, benim tarafımdan bırakılan sanki kendimmişim duygusuna kapılırım.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder