Kitabın 424. ve 425. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Genç adam, Albaicin'in kalbine giden dar yollardan birinde hızlı adımlarla ilerliyordu. Kıvırcık saçları ve kömür karası gözleri olan bu uzun boylu ve kaslı adam, birisi onu tanır korkusuyla ilerliyordu. Zaten bu yüzden Amir Ailesi'nin evine gitmek için akşam vaktini tercih etmişti. Muhammed'in orada olmasını ümit ediyordu ve ailenin reisi olan Derviş'in bu saatte inşaatta çalışıyor olacağını düşünmek onu rahatlatıyordu. Derviş'ten korkuyordu, çünkü geçmişte onu ve kendi oğlunu nasıl cezalandırdığını hatırlıyordu. Aslında Derviş, oğlu Muhammed'le arkadaşlığını bozmak için elinden geleni yapmış, hatta oğlunu bu yüzden Frankfurt'a yollamıştı.
Palacio Rojo barına takılan arkadaşlarından birinden ve Paco'dan 'Alman Arabi' Muhammed'in döndüğünü haber almıştı. Omar onu acilen görmek isteyince de şaşırmıştı, Omar'la görüşmek kolay değildi, büyük bir onurdu hatta, çünkü Omar, Çember'in İspanya'daki en yüksek temsilcisiydi ve onun gibi basit mücahitlerle asla konuşmazdı.
Hayatındaki değişiklikleri Omar'a borçluydu, tıpkı ahlak yönünden çökmüş ve sonrasında bu çöküntüden kurtulmuş birçok insan gibi. Omar onların hayatına bir anlam kazandırıyor, her şeye kadir Allah'ın ve onun peygamberi Muhammed'in varlıklarını onlara yeniden hatırlatıyordu.
Dünya değişebilirdi, fakat Müslümanlar tek bir insanmışçasma bir araya gelmek zorundaydılar; tek bir toplum haline gelmeli, karşılarında duran zayıf ve dikkatsiz düşmana yani Hıristiyanlara karşı durmalılardı. Ali de bu yüzden sıradan bir kokain satıcısı olmayı bırakıp, ölmeye ve öldürmeye hazır bir savaşçı haline gelmişti.
İlk başlarda Omar ona önemsiz işler vermiş ve hücre evleri arasındaki haberleşmelerde onu kullanmıştı. Daha sonra bir gün, nereye kadar gidebileceğini sormuştu ona, aldığı karşılıktan da memnun olmuştu, çünkü hemen arkasından, Tanca'da yabancıların konakladığı bir otele düzenlenecek saldırıda görev alması için Fas'a göndermişti onu. Operasyon başarıya ulaşmıştı, on beş turist ölmüştü: Sekiz İspanyol, iki Amerikalı, üç İngiliz ve yeni evli Fransız bir çift. Polis onları yakalamayı başaramamıştı, ne de olsa Omar en ufak detaya kadar her şeyi düşünmüştü. Şimdi Omar, yeniden ortaya çıkmasını ve eski arkadaşı Muhammed Amir'i bulmasını istemişti ondan.
Evin kapısına geldiğinde, çevrede birisi var mı diye bakmak için sağa sola bakındı. Daha sonra sertçe zili çaldı, içeriden ayak sesi duyuldu ve kapı açıldı.
Muhammed, girişte duran bu genç adamın yüzüne baktıktan saniyeler sonra eski dostunu tanıdı.
"Ali!"
İki genç hasretle sarıldılar Aileleri iş bulmak için Fas'tan İspanya'ya göç ettiğinden beri o kadar fazla şey paylaşmışlardı ki! Birlikte okula gitmiş, büyük adam olma hayalleri kurmuşlardı. İlk sigaralarını okulun tuvaletinde saklanarak birlikte içmişlerdi, birlikte kokain satmaya ve ailelerinden uzakta içmeye başlamışlardı.
Ali'nin evi iki sokak yukarıdaydı, fakat ailesi seneler süren çalışma ve tasarruftan sonra memleketine döndüğünden bu yana, yani yaklaşık üç senedir, kapalı duruyordu. Babası, Ali'nin küçük kardeşlerinin de çalıştığı bir berber dükkânı açmıştı köylerinde, mutlu mesut yaşıyordu. Kız kardeşleri ufak yaşlarında münasip evlilik teklifleri almışlardı; büyük olanı 17, küçük olanı ise 15 yaşındaydı fakat çoktan kendi ailelerini kurmuşlardı.
"Buyur, buyur... Seni sormuştum, ama nerelerde olduğunu bilmediklerini söylemişlerdi... Burada olduğumu nasıl öğrendin?"
"Paco sayesinde, bir de oraya gidip gelmeye devam eden bir arkadaş sayesinde. Senin evlendiğini söylediklerinde inanamadım!"
"Evet, Hasan al-Jari'nin kız kardeşiyle evlendim. Kuzenim Yusuf un karısıydı."
"Bir kahraman gibi öldü."
"Evet. Hasan'ın kız kardeşini bana vermesi büyük onur. Şimdi iki çocuğum da var. Ama içeri gir hadi, anneme ve Fatima'ya söyleyeyim, bize akşam yemeği için bir şeyler hazırlasınlar, konuşmamız gerek."
Palacio Rojo barına takılan arkadaşlarından birinden ve Paco'dan 'Alman Arabi' Muhammed'in döndüğünü haber almıştı. Omar onu acilen görmek isteyince de şaşırmıştı, Omar'la görüşmek kolay değildi, büyük bir onurdu hatta, çünkü Omar, Çember'in İspanya'daki en yüksek temsilcisiydi ve onun gibi basit mücahitlerle asla konuşmazdı.
Hayatındaki değişiklikleri Omar'a borçluydu, tıpkı ahlak yönünden çökmüş ve sonrasında bu çöküntüden kurtulmuş birçok insan gibi. Omar onların hayatına bir anlam kazandırıyor, her şeye kadir Allah'ın ve onun peygamberi Muhammed'in varlıklarını onlara yeniden hatırlatıyordu.
Dünya değişebilirdi, fakat Müslümanlar tek bir insanmışçasma bir araya gelmek zorundaydılar; tek bir toplum haline gelmeli, karşılarında duran zayıf ve dikkatsiz düşmana yani Hıristiyanlara karşı durmalılardı. Ali de bu yüzden sıradan bir kokain satıcısı olmayı bırakıp, ölmeye ve öldürmeye hazır bir savaşçı haline gelmişti.
İlk başlarda Omar ona önemsiz işler vermiş ve hücre evleri arasındaki haberleşmelerde onu kullanmıştı. Daha sonra bir gün, nereye kadar gidebileceğini sormuştu ona, aldığı karşılıktan da memnun olmuştu, çünkü hemen arkasından, Tanca'da yabancıların konakladığı bir otele düzenlenecek saldırıda görev alması için Fas'a göndermişti onu. Operasyon başarıya ulaşmıştı, on beş turist ölmüştü: Sekiz İspanyol, iki Amerikalı, üç İngiliz ve yeni evli Fransız bir çift. Polis onları yakalamayı başaramamıştı, ne de olsa Omar en ufak detaya kadar her şeyi düşünmüştü. Şimdi Omar, yeniden ortaya çıkmasını ve eski arkadaşı Muhammed Amir'i bulmasını istemişti ondan.
Evin kapısına geldiğinde, çevrede birisi var mı diye bakmak için sağa sola bakındı. Daha sonra sertçe zili çaldı, içeriden ayak sesi duyuldu ve kapı açıldı.
Muhammed, girişte duran bu genç adamın yüzüne baktıktan saniyeler sonra eski dostunu tanıdı.
"Ali!"
İki genç hasretle sarıldılar Aileleri iş bulmak için Fas'tan İspanya'ya göç ettiğinden beri o kadar fazla şey paylaşmışlardı ki! Birlikte okula gitmiş, büyük adam olma hayalleri kurmuşlardı. İlk sigaralarını okulun tuvaletinde saklanarak birlikte içmişlerdi, birlikte kokain satmaya ve ailelerinden uzakta içmeye başlamışlardı.
Ali'nin evi iki sokak yukarıdaydı, fakat ailesi seneler süren çalışma ve tasarruftan sonra memleketine döndüğünden bu yana, yani yaklaşık üç senedir, kapalı duruyordu. Babası, Ali'nin küçük kardeşlerinin de çalıştığı bir berber dükkânı açmıştı köylerinde, mutlu mesut yaşıyordu. Kız kardeşleri ufak yaşlarında münasip evlilik teklifleri almışlardı; büyük olanı 17, küçük olanı ise 15 yaşındaydı fakat çoktan kendi ailelerini kurmuşlardı.
"Buyur, buyur... Seni sormuştum, ama nerelerde olduğunu bilmediklerini söylemişlerdi... Burada olduğumu nasıl öğrendin?"
"Paco sayesinde, bir de oraya gidip gelmeye devam eden bir arkadaş sayesinde. Senin evlendiğini söylediklerinde inanamadım!"
"Evet, Hasan al-Jari'nin kız kardeşiyle evlendim. Kuzenim Yusuf un karısıydı."
"Bir kahraman gibi öldü."
"Evet. Hasan'ın kız kardeşini bana vermesi büyük onur. Şimdi iki çocuğum da var. Ama içeri gir hadi, anneme ve Fatima'ya söyleyeyim, bize akşam yemeği için bir şeyler hazırlasınlar, konuşmamız gerek."
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder