Kitabın 84. ve 85. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
— Colette, akşam yemeği yemeyeceğim ben. Yatacağım. Masanın üzerine bu notu bıraktım senin için.
— Kal, Bertrand, lütfen...
— Hayır. Anladım senin ne kadar... Haklı olduğunu psikolog çağırmakla. İhtiyacın var.
— Benimle sanki babammışsın gibi konuşma!
— Senin ne babanım, ne de oğlun.
— Çocuksusun Colette. İhtiyarlar kadar çocuksusun.
— Bertrand, kırk yedi yaşındayım! Senin ne babanım ne oğlun ne de sevgilin! Ben Bertrand de Jouvenel'im.
— Sevmek için artık atılacak fişeğin kalmamış. O zaman bundan sonra, olayları sadece yazmak için yaşayacaksın. Ben senin esin kaynağın değilim.
— Yanılıyorsun...
— Hayır, sus. Yaşamında basit bir tutku olmadığımı kafana iyice sokmalısın. Senin yatak arkadaşın değilim. Bir serüven. Ben bir aşk hikâyesiyim. Tereddütlerinden, kendini dünyanın merkezi görmenden gerçekten bıktım. Alıyor musun yoksa almıyor musun. Ya oyna ya da pas geç.
— Üstelik sen olgunluğa erişmemiş bir kadınsın.
— Bertrand!
— Ve hanımefendi "Academie Goncourt"da yer alıyor. Aşkı anlıyor sanırsın. Bunları bir virtüöz maharetiyle yazdığını düşlersin! Zavallı sevgilim, senin tüm dünyaya anlattığın ölüm. Seninki: sen boşsun, sen ölmüşsün, mısraların kemireceği soğuk bir kadavra, insanları mezarına götürmeyi ve benim de yanmamı, pırlantalarla süslü altın bir kavanozda bacanın üzerinde kül halinde ezilmemi isterdin. Her şeyden korkuyorsun. Cesur olduğunu sanıyorsun ama korkuyorsun, korkuyorsun, korkuyorsun, KORKUYORSUN! Yüreğinde hiçbir kesin inanç taşımıyorsun çünkü yeterince cömert değilsin. Senin için acıma hissetmiyorum, yaşadıklarımızın sadece yirmi dört saatlik bir geçmişi olsa bile beni yeterince uzun bir süreden beri tanıyorsun. Ben, belki kendimi ölçülü göstermek istediğim zaman bile biraz coşkulu, sakar, aşırıyım, belki hatalar yapıyorum, ama en azından sevdiğim zaman tüm o erkek yüreğimle seviyorum. Bir imaj, bir statü, bir şöhret isteğiyle sahtekârlık yapmıyorum, sadece beni rahatlatacak olsa bile kendimi ötekilerden sorumlu görmüyorum, seni gizlice severek zaten onları mutsuz ediyorum, sen belki döneminin önemli bir yazarısın ama benim de seni dışında tutmama akıllılığını gösterdiğim bir kariyerim var. Temiz bir aşkın mesleki yaşama mutluluk getirdiğini bilmiyor musun? Hayır, sen sevdiğin ve inşa etmek için on yılını verdiğin bir yaşamı tehlikeye attığını düşünmeyi yeğliyorsun. Beni, bedel ödemek korkutmuyor. Aşkın pahada ağırdır, kendi kendine yarattığın nedenlerin aksine seni daha fazla gizemli kılacaktır.
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.— Kal, Bertrand, lütfen...
— Hayır. Anladım senin ne kadar... Haklı olduğunu psikolog çağırmakla. İhtiyacın var.
— Benimle sanki babammışsın gibi konuşma!
— Senin ne babanım, ne de oğlun.
— Çocuksusun Colette. İhtiyarlar kadar çocuksusun.
— Bertrand, kırk yedi yaşındayım! Senin ne babanım ne oğlun ne de sevgilin! Ben Bertrand de Jouvenel'im.
— Sevmek için artık atılacak fişeğin kalmamış. O zaman bundan sonra, olayları sadece yazmak için yaşayacaksın. Ben senin esin kaynağın değilim.
— Yanılıyorsun...
— Hayır, sus. Yaşamında basit bir tutku olmadığımı kafana iyice sokmalısın. Senin yatak arkadaşın değilim. Bir serüven. Ben bir aşk hikâyesiyim. Tereddütlerinden, kendini dünyanın merkezi görmenden gerçekten bıktım. Alıyor musun yoksa almıyor musun. Ya oyna ya da pas geç.
— Üstelik sen olgunluğa erişmemiş bir kadınsın.
— Bertrand!
— Ve hanımefendi "Academie Goncourt"da yer alıyor. Aşkı anlıyor sanırsın. Bunları bir virtüöz maharetiyle yazdığını düşlersin! Zavallı sevgilim, senin tüm dünyaya anlattığın ölüm. Seninki: sen boşsun, sen ölmüşsün, mısraların kemireceği soğuk bir kadavra, insanları mezarına götürmeyi ve benim de yanmamı, pırlantalarla süslü altın bir kavanozda bacanın üzerinde kül halinde ezilmemi isterdin. Her şeyden korkuyorsun. Cesur olduğunu sanıyorsun ama korkuyorsun, korkuyorsun, korkuyorsun, KORKUYORSUN! Yüreğinde hiçbir kesin inanç taşımıyorsun çünkü yeterince cömert değilsin. Senin için acıma hissetmiyorum, yaşadıklarımızın sadece yirmi dört saatlik bir geçmişi olsa bile beni yeterince uzun bir süreden beri tanıyorsun. Ben, belki kendimi ölçülü göstermek istediğim zaman bile biraz coşkulu, sakar, aşırıyım, belki hatalar yapıyorum, ama en azından sevdiğim zaman tüm o erkek yüreğimle seviyorum. Bir imaj, bir statü, bir şöhret isteğiyle sahtekârlık yapmıyorum, sadece beni rahatlatacak olsa bile kendimi ötekilerden sorumlu görmüyorum, seni gizlice severek zaten onları mutsuz ediyorum, sen belki döneminin önemli bir yazarısın ama benim de seni dışında tutmama akıllılığını gösterdiğim bir kariyerim var. Temiz bir aşkın mesleki yaşama mutluluk getirdiğini bilmiyor musun? Hayır, sen sevdiğin ve inşa etmek için on yılını verdiğin bir yaşamı tehlikeye attığını düşünmeyi yeğliyorsun. Beni, bedel ödemek korkutmuyor. Aşkın pahada ağırdır, kendi kendine yarattığın nedenlerin aksine seni daha fazla gizemli kılacaktır.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder