Kitabın 150. ve 151. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
"Getirdin mi defteri?" diye sordu garson. "Getirdim, işte burada" dedim. Tanpınar'ın güncesini masanın üstüne koydum. Garson parmaklarını defterin yazıları üstünde gezdirdi. Parmak uçlarıyla onları okur gibiydi.
"Ne değişik bir dünya..." diye mırıldandı. "Biliyor musun, alıştım bu dünyaya. Alıyorum defteri, mutfakta okurum biraz. Bugün müşteri az. Çayını getiriyorum" dedi bana.
Defteri alıp dipteki mutfak kapısının arkasında kaybolmuştu.
Az sonra çayımı getirdi.
"Şiirlerine rastladım" dedi.
" 'Eşik'. 'Eşik' diye bir şiiri var. Çok çalışmış onun üstünde."
"Çok ünlü bir şiiri 'Eşik'" dedim.
" 'Eşik'..." diye mırıldandı. "Gidip bakayım; neymiş bu
'Eşik'..."
Kapının arkasında kaybolmuştu.
Birazdan hızla çıkmıştı mutfaktan dışarı. Masamın yanındaydı. Heyecanlanmıştı.
" 'Eşik' " dedi. "Müthiş bir şiir. Yarısına kadar okudum. Çarptı beni. Tuhaf bir içki gibi... însanı bir tuhaf yapıyor. Adamın yazdıklarıyla hayatı uyuşmuyor tam..." dedi.
"Nasıl uyuşmuyor?" diye merakla sordum. Garson şaşırtıyordu beni.
"Yani şöyle" dedi. "Adam karmakarışık bir odanın içinde, genelde böyle, beş parasız, yarı aç yaşıyor. Dağınık, düzensiz. Öyle anlıyorum okuduklarımdan. Hayatı düzensiz. Ama bu 'Eşik' şiiri şaşırtıcı işte. Beni çok şaşırttı. Satır satır incelikle işlemiş, bir duygu tomarı, bir ipekten çığlık, bir kadifeden kalp, bir ibrişimden arzu yumağı" dedi.
"İnanamıyorum size'' dedim. "Muhteşem bir tanımlama. 'Eşik' şiiri hiç böyle güzel anlatılmamıştı herhalde. Şaşırtıcı."
"...Bir ipekten çığlık, bir kadifeden kalp, bir ibrişimden arzu yumağı..." dedim.
"Evet, aynen öyle" dedi garson.
"...Bütün pınarlara koştum cevap yok.
Tekrar hana döndü her attığım ok.
Her çığlık önümde tutuştu, yandı.
Tahtayı kurt oydu, taş yosunlandı.
Yabani otlarla örtüldü duvar..."
"Ne güzel okudun" dedim. Hayranlıkla dinlemiştim garsonu.
"Baştan sona okuyacağım 'Eşik' şiirini şimdi" dedi. "Şu yan masaya gelenler oldu, servis açmam lazım."
Masada oturanlara çevik bir hareketle birer mönü uzatmıştı.
Siparişleri bekliyordu sakin bir şekilde şimdi.
Siparişleri yazıp kaybolmuştu mutfak kapısının arkasında.
Beş dakika sonra koşarak masama gelmişti. Gözlükleri gözündeydi.
"Bu 'Eşik' başka bir şey!" diye mırıldandı. "Bir ok gibi saplandı bana. Servisi zor yapıyorum."
Dolaşmaya başlamıştı masaların arasında.
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz."Ne değişik bir dünya..." diye mırıldandı. "Biliyor musun, alıştım bu dünyaya. Alıyorum defteri, mutfakta okurum biraz. Bugün müşteri az. Çayını getiriyorum" dedi bana.
Defteri alıp dipteki mutfak kapısının arkasında kaybolmuştu.
Az sonra çayımı getirdi.
"Şiirlerine rastladım" dedi.
" 'Eşik'. 'Eşik' diye bir şiiri var. Çok çalışmış onun üstünde."
"Çok ünlü bir şiiri 'Eşik'" dedim.
" 'Eşik'..." diye mırıldandı. "Gidip bakayım; neymiş bu
'Eşik'..."
Kapının arkasında kaybolmuştu.
Birazdan hızla çıkmıştı mutfaktan dışarı. Masamın yanındaydı. Heyecanlanmıştı.
" 'Eşik' " dedi. "Müthiş bir şiir. Yarısına kadar okudum. Çarptı beni. Tuhaf bir içki gibi... însanı bir tuhaf yapıyor. Adamın yazdıklarıyla hayatı uyuşmuyor tam..." dedi.
"Nasıl uyuşmuyor?" diye merakla sordum. Garson şaşırtıyordu beni.
"Yani şöyle" dedi. "Adam karmakarışık bir odanın içinde, genelde böyle, beş parasız, yarı aç yaşıyor. Dağınık, düzensiz. Öyle anlıyorum okuduklarımdan. Hayatı düzensiz. Ama bu 'Eşik' şiiri şaşırtıcı işte. Beni çok şaşırttı. Satır satır incelikle işlemiş, bir duygu tomarı, bir ipekten çığlık, bir kadifeden kalp, bir ibrişimden arzu yumağı" dedi.
"İnanamıyorum size'' dedim. "Muhteşem bir tanımlama. 'Eşik' şiiri hiç böyle güzel anlatılmamıştı herhalde. Şaşırtıcı."
"...Bir ipekten çığlık, bir kadifeden kalp, bir ibrişimden arzu yumağı..." dedim.
"Evet, aynen öyle" dedi garson.
"...Bütün pınarlara koştum cevap yok.
Tekrar hana döndü her attığım ok.
Her çığlık önümde tutuştu, yandı.
Tahtayı kurt oydu, taş yosunlandı.
Yabani otlarla örtüldü duvar..."
"Ne güzel okudun" dedim. Hayranlıkla dinlemiştim garsonu.
"Baştan sona okuyacağım 'Eşik' şiirini şimdi" dedi. "Şu yan masaya gelenler oldu, servis açmam lazım."
Masada oturanlara çevik bir hareketle birer mönü uzatmıştı.
Siparişleri bekliyordu sakin bir şekilde şimdi.
Siparişleri yazıp kaybolmuştu mutfak kapısının arkasında.
Beş dakika sonra koşarak masama gelmişti. Gözlükleri gözündeydi.
"Bu 'Eşik' başka bir şey!" diye mırıldandı. "Bir ok gibi saplandı bana. Servisi zor yapıyorum."
Dolaşmaya başlamıştı masaların arasında.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder