Kitabın 250. ve 251. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
2 Kasım, Çarşamba
Uçarı, fıldır fıldır gözlü bir delikanlı, bir deri bir kemik, eklemleri gevşek, gelmiş geçmiş en büyük ozan sanıyor kendini. Belki de öyle - bu beni pek fazla ilgilendiren bir konu da değil. Ne ilgilendiriyor? Kendi yazılarım elbette. Daha yeni son kat cilasını çektim The Times için yazdığım L.S.'nin - iyi oldu, galiba, bütün gazeteler arasından The Times'da bu konu çevresinde dolanan girdapları düşünürsek. Ve "Denemelerimi" baştan sona yeniden biçimlendirdim. Pargiterlar adını vereceğim bir Deneme-Roman olacak - her şeyi kapsayacak, cinsellik, eğitim, hayat, vs.: ve dağ keçisi gibi en güçlü, atak sıçramalarla, 1880'den şimdiye, buraya kadar uçurumları aşacak. Kafamdaki düşünce bu en azından ve Southampton Sıraevler Sokağında dolaşırken aklıma doluşan tümcelerle, gözümde canlanan sahnelerle öylesine incecik bir sis, hayal, büyülenme içindeydim ki 10 Ekim'den beri yaşamakta olduğumu bile söyleyemiyorum.
Her şey tıpkı Orlando'da olduğu gibi uyum içinde kendiliğinden ırmağa karışıyor. Elbette olan biten şöyle, yıllardır olgu temeline dayalı romandan kaçındıktan sonra - 1919'dan beri -G. ve G. ölü - değişiklik olsun diye olguların tadını çıkardığımı, elimde sayılamayacak çoklukta veri olduğunu görüyorum: Şimdi arada sırada hayallerin içine çekildiğimi hissetsem de direniyorum. Bu doğru çizgi, eminim, Dalgalardan sonra - Pargiterlar - bir sonraki aşamaya doğallıkla götüren şey - deneme-romana.
19 Aralık, Pazartesi
Evet, bugün kendimi tümden yok etme sınırına varıncaya kadar yazdım. Neyse ki durabiliyorum, serinliğin, kırların İçine yuvarlanabiliyorum, kafamdaki çarkları serinletebiliyor, yavaşlatabiliyor, bütünüyle durdurabiliyorum - bunun için nasıl yalvarıyorum onlara. Yeniden Flush'a girişeceğim, serinletmek için kendimi. Aman tanrım, 11 Ekim'den beri 60.320 sözcük yazdım. Galiba bu kitaplarım içinde en hızla ilerleyeni: Orlando'nun ya da Deniz Feneri'nin çok önünde. Ama sonra bu 60 bin üzerinde kan ter içinde çalışmak, kurutup 30-40 bine indirmek gerekecek -önümde bitmez tükenmez sıkıcı iş var. Aldırma. Geri kalanı için ana çizgileri saptadım, biçimi belirledim. İlk olarak hissediyorum, Hayır, kitap bitinceye kadar karşıdan karşıya geçerken kendimi tehlikeye atmamalıyım...
Evet, 1 Ekim 1933 giXnü özgür, bütünlenmiş, yetkin, kendi hayatımın efendisi olacağım. Hiç kimse aklına estiği gibi gelemeyecek buraya; ya da canları istediği gibi beni sürükleyip götüremeyecek. Ah evet, bundan sonra şiir kitabı yazacağım.
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.Uçarı, fıldır fıldır gözlü bir delikanlı, bir deri bir kemik, eklemleri gevşek, gelmiş geçmiş en büyük ozan sanıyor kendini. Belki de öyle - bu beni pek fazla ilgilendiren bir konu da değil. Ne ilgilendiriyor? Kendi yazılarım elbette. Daha yeni son kat cilasını çektim The Times için yazdığım L.S.'nin - iyi oldu, galiba, bütün gazeteler arasından The Times'da bu konu çevresinde dolanan girdapları düşünürsek. Ve "Denemelerimi" baştan sona yeniden biçimlendirdim. Pargiterlar adını vereceğim bir Deneme-Roman olacak - her şeyi kapsayacak, cinsellik, eğitim, hayat, vs.: ve dağ keçisi gibi en güçlü, atak sıçramalarla, 1880'den şimdiye, buraya kadar uçurumları aşacak. Kafamdaki düşünce bu en azından ve Southampton Sıraevler Sokağında dolaşırken aklıma doluşan tümcelerle, gözümde canlanan sahnelerle öylesine incecik bir sis, hayal, büyülenme içindeydim ki 10 Ekim'den beri yaşamakta olduğumu bile söyleyemiyorum.
Her şey tıpkı Orlando'da olduğu gibi uyum içinde kendiliğinden ırmağa karışıyor. Elbette olan biten şöyle, yıllardır olgu temeline dayalı romandan kaçındıktan sonra - 1919'dan beri -G. ve G. ölü - değişiklik olsun diye olguların tadını çıkardığımı, elimde sayılamayacak çoklukta veri olduğunu görüyorum: Şimdi arada sırada hayallerin içine çekildiğimi hissetsem de direniyorum. Bu doğru çizgi, eminim, Dalgalardan sonra - Pargiterlar - bir sonraki aşamaya doğallıkla götüren şey - deneme-romana.
19 Aralık, Pazartesi
Evet, bugün kendimi tümden yok etme sınırına varıncaya kadar yazdım. Neyse ki durabiliyorum, serinliğin, kırların İçine yuvarlanabiliyorum, kafamdaki çarkları serinletebiliyor, yavaşlatabiliyor, bütünüyle durdurabiliyorum - bunun için nasıl yalvarıyorum onlara. Yeniden Flush'a girişeceğim, serinletmek için kendimi. Aman tanrım, 11 Ekim'den beri 60.320 sözcük yazdım. Galiba bu kitaplarım içinde en hızla ilerleyeni: Orlando'nun ya da Deniz Feneri'nin çok önünde. Ama sonra bu 60 bin üzerinde kan ter içinde çalışmak, kurutup 30-40 bine indirmek gerekecek -önümde bitmez tükenmez sıkıcı iş var. Aldırma. Geri kalanı için ana çizgileri saptadım, biçimi belirledim. İlk olarak hissediyorum, Hayır, kitap bitinceye kadar karşıdan karşıya geçerken kendimi tehlikeye atmamalıyım...
Evet, 1 Ekim 1933 giXnü özgür, bütünlenmiş, yetkin, kendi hayatımın efendisi olacağım. Hiç kimse aklına estiği gibi gelemeyecek buraya; ya da canları istediği gibi beni sürükleyip götüremeyecek. Ah evet, bundan sonra şiir kitabı yazacağım.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder