Kitabın 186. ve 187. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Diana sertçe Deborah'ya döndü. "Ayini böyle bölemezsin!"
"Bu tören zaten yapılmamalıydı," diye patladı Deborah.
Kaşlarını karanlık bir şekilde çatmıştı.
"Toplantıda kabul etmiştin..."
"Gücümüzü toplamak için ne gerekiyorsa onu yapmayı kabul etmiştim. Ama..." Deborah susup kaşlarını çattı.
"Ama aramızdan birileri Cassie'nin sınavı geçebileceğini hesaba katmamış anlaşılan," diye araya girdi Faye gülümseyerek.
Diana'nın rengi atan yüzü kızgın görünüyordu. Başına taktığı taç sanki heybetini artırıyordu, o yüzden Faye'den bile uzun boylu görünüyordu. Hançerden yansıyan ayışığı, saçlarında oynaşıyordu.
"Sonuçta sınavı geçti" dedi Diana soğuk bir ifadeyle. "Ve tam güçleri davet edeceğim sırada, sen ayini böldün. Umarım çok daha geçerli bir nedenin vardır."
"Nedenini söyleyeyim" dedi Deborah. "O bizden biri değil. Annesi, bizden olmayan biriyle evlendi."
"Peki ne istiyorsun?" diye sordu Diana. "Çember'i sonsuza kadar eksik mi bırakalım? Herhangi bir şey yapabilmek için on iki kişiye ihtiyacımız olduğunu sen de biliyorsun. Ne yapmamızı bekliyorsun? Ailelerimizin -ya da Hendersonlar'ın- yeni bir bebek doğurmasını mı? Hepimizin ya annesi ya da babası öldü. Olmaz." Diana dönüp Çember'in içindekilere baktı. "Biz sonuncularız," dedi. "Yeni Dünyanın son nesliyiz. Ve Çember'i mühürlemezsek her şey burada biter. Her şey bizimle sona erer."
Melanie öne çıktı. Günlük giysilerinin üzerine kırışık ve soluk yeşil renkli bir şal atmıştı. Şal öylesine eskiydi ki her an eriyip dağılabilirmiş gibi görünüyordu. "Ailelerimiz ve onların anne-babaları, öyle olmasını isterdi," dedi. "Her şeyi geride bırakmamızı istiyorlar, tıpkı onların ailelerinin de geçmişte yaptığı gibi. Kadim güçleri uyandırıp eski geleneklere bulaşmamızı istemiyorlar."
"Onlar korkuyor," dedi Deborah küçümseyen bakışlarla.
"Çember'i mühürleyemezsek mutlu olurlar," dedi Melanie. "Peki, biz neyi istiyoruz?" Faye'e baktı.
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz."Bu tören zaten yapılmamalıydı," diye patladı Deborah.
Kaşlarını karanlık bir şekilde çatmıştı.
"Toplantıda kabul etmiştin..."
"Gücümüzü toplamak için ne gerekiyorsa onu yapmayı kabul etmiştim. Ama..." Deborah susup kaşlarını çattı.
"Ama aramızdan birileri Cassie'nin sınavı geçebileceğini hesaba katmamış anlaşılan," diye araya girdi Faye gülümseyerek.
Diana'nın rengi atan yüzü kızgın görünüyordu. Başına taktığı taç sanki heybetini artırıyordu, o yüzden Faye'den bile uzun boylu görünüyordu. Hançerden yansıyan ayışığı, saçlarında oynaşıyordu.
"Sonuçta sınavı geçti" dedi Diana soğuk bir ifadeyle. "Ve tam güçleri davet edeceğim sırada, sen ayini böldün. Umarım çok daha geçerli bir nedenin vardır."
"Nedenini söyleyeyim" dedi Deborah. "O bizden biri değil. Annesi, bizden olmayan biriyle evlendi."
"Peki ne istiyorsun?" diye sordu Diana. "Çember'i sonsuza kadar eksik mi bırakalım? Herhangi bir şey yapabilmek için on iki kişiye ihtiyacımız olduğunu sen de biliyorsun. Ne yapmamızı bekliyorsun? Ailelerimizin -ya da Hendersonlar'ın- yeni bir bebek doğurmasını mı? Hepimizin ya annesi ya da babası öldü. Olmaz." Diana dönüp Çember'in içindekilere baktı. "Biz sonuncularız," dedi. "Yeni Dünyanın son nesliyiz. Ve Çember'i mühürlemezsek her şey burada biter. Her şey bizimle sona erer."
Melanie öne çıktı. Günlük giysilerinin üzerine kırışık ve soluk yeşil renkli bir şal atmıştı. Şal öylesine eskiydi ki her an eriyip dağılabilirmiş gibi görünüyordu. "Ailelerimiz ve onların anne-babaları, öyle olmasını isterdi," dedi. "Her şeyi geride bırakmamızı istiyorlar, tıpkı onların ailelerinin de geçmişte yaptığı gibi. Kadim güçleri uyandırıp eski geleneklere bulaşmamızı istemiyorlar."
"Onlar korkuyor," dedi Deborah küçümseyen bakışlarla.
"Çember'i mühürleyemezsek mutlu olurlar," dedi Melanie. "Peki, biz neyi istiyoruz?" Faye'e baktı.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder