Kitabın 214. ve 215. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Luca yemekten sonra başladı kurtadamla ilgili soruşturmasına. İki kadın yatak odalarına çekildi, bu arada iki adam, yani Peder Peter ve Luca da kurtadamın köylerini zehirlediğini iddia eden şahitleri bir bir çağırdı.
Bütün öğleden sonrası boyunca geceleri duydukları sesler, kilitli kapıların tokmaklarının nazikçe zorlanması, köyün oğlanlarının çayıra götürdüğü koyun sürülerinin verdiği kayıplar hakkında hikâyeler dinlediler. Oğlanlar, tek başına dolaşan kocaman bir kurttan bahsetti, kuzulardan biri ne zaman annesinden uzağa ayrılsa bu kurt ormandan çıkıp birini kapı-yormuş. Kurt bazen dört ayak üstünde koşuyor, bazen insan gibi ayakta geziyormuş. Herkes dehşet içindeymiş, kimse kuzularını yukarı çayıra götürmüyor, köye yakın kalmayı tercih ediyormuş. Altı yaşındaki çoban çocuklardan biri onlara ağabeyinin bir kurtadam tarafından yenildiğini anlattı.
"Ne zaman oldu bu?" diye sordu Luca.
"En az yedi yıl önceydi," diye cevap verdi çocuk. "Çünkü ben onu hiç tanımadım. Ben doğmadan bir yıl önce götürülmüş, annem o gün bugündür hâlâ onun yasını tutuyor."
"Nasıl olmuş?" diye sordu Luca.
"Bu köylülerde her türden hikâye var," dedi Peder Peter ona sessizce. "Bu çocuk onda dokuz ihtimal yalan söylüyor ya da ağabeyi iğrenç bir hastalıktan öldü, anlatmak istemiyorlar."
"Annem kuzusunu arıyormuş ve ağabeyim de her zamanki gibi onun yanında yürüyormuş," dedi çocuk. "Bir saniyeliğine oturmuş, ağabeyim de kucağına oturmuş, bana öyle anlatıyor. Ağabeyim kollarında uyuyakalmış, annem de o kadar yorgun-muş ki, gözlerini kapatmış ve uyandığında ağabeyim yokmuş. Kucağından kalkıp etrafta dolaşıyordur sanmış annem, seslenmiş seslenmiş ama ağabeyimi bir daha asla bulamamış."
"Tam bir saçmalık," diye yorum yaptı Peder Peter.
"Peki niçin ağabeyini kurtadamın aldığını düşünmüş?" diye sordu Luca.
"Nehrin etrafındaki ıslak zeminde kurtlara ait ayak izleri görmüş çünkü," dedi çocuk. "Oraya buraya koşmuş, seslenmiş, bağırmış, ağabeyimi bulamayınca koşa koşa eve gelmiş, babamı bulmuş, babam günlerce ormanda aramış, iz sürmüş ama köyün en iyi avcısı olsa da, o bile bulamamış. İşte o zaman anlamışlar bir kurtadamın ağabeyimi götürdüğünü. Onu alıp ortadan kaybolmuş, hep yaptıkları gibi."
"Annenle görüşeceğim," diye karar verdi Luca. "Bana gelmesini söyler misin?"
Çocuk tereddüt etti. "Gelmez," dedi. "Hâlâ ağabeyimin yasını tutuyor. Bu konuda konuşmayı sevmiyor. Konuşmak İstemez."
Peder Peter, Luca'ya doğru eğildi ve sessizce konuştu. "Bunun gibi hikâyeleri kaç kere dinledim ben," dedi.
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.Bütün öğleden sonrası boyunca geceleri duydukları sesler, kilitli kapıların tokmaklarının nazikçe zorlanması, köyün oğlanlarının çayıra götürdüğü koyun sürülerinin verdiği kayıplar hakkında hikâyeler dinlediler. Oğlanlar, tek başına dolaşan kocaman bir kurttan bahsetti, kuzulardan biri ne zaman annesinden uzağa ayrılsa bu kurt ormandan çıkıp birini kapı-yormuş. Kurt bazen dört ayak üstünde koşuyor, bazen insan gibi ayakta geziyormuş. Herkes dehşet içindeymiş, kimse kuzularını yukarı çayıra götürmüyor, köye yakın kalmayı tercih ediyormuş. Altı yaşındaki çoban çocuklardan biri onlara ağabeyinin bir kurtadam tarafından yenildiğini anlattı.
"Ne zaman oldu bu?" diye sordu Luca.
"En az yedi yıl önceydi," diye cevap verdi çocuk. "Çünkü ben onu hiç tanımadım. Ben doğmadan bir yıl önce götürülmüş, annem o gün bugündür hâlâ onun yasını tutuyor."
"Nasıl olmuş?" diye sordu Luca.
"Bu köylülerde her türden hikâye var," dedi Peder Peter ona sessizce. "Bu çocuk onda dokuz ihtimal yalan söylüyor ya da ağabeyi iğrenç bir hastalıktan öldü, anlatmak istemiyorlar."
"Annem kuzusunu arıyormuş ve ağabeyim de her zamanki gibi onun yanında yürüyormuş," dedi çocuk. "Bir saniyeliğine oturmuş, ağabeyim de kucağına oturmuş, bana öyle anlatıyor. Ağabeyim kollarında uyuyakalmış, annem de o kadar yorgun-muş ki, gözlerini kapatmış ve uyandığında ağabeyim yokmuş. Kucağından kalkıp etrafta dolaşıyordur sanmış annem, seslenmiş seslenmiş ama ağabeyimi bir daha asla bulamamış."
"Tam bir saçmalık," diye yorum yaptı Peder Peter.
"Peki niçin ağabeyini kurtadamın aldığını düşünmüş?" diye sordu Luca.
"Nehrin etrafındaki ıslak zeminde kurtlara ait ayak izleri görmüş çünkü," dedi çocuk. "Oraya buraya koşmuş, seslenmiş, bağırmış, ağabeyimi bulamayınca koşa koşa eve gelmiş, babamı bulmuş, babam günlerce ormanda aramış, iz sürmüş ama köyün en iyi avcısı olsa da, o bile bulamamış. İşte o zaman anlamışlar bir kurtadamın ağabeyimi götürdüğünü. Onu alıp ortadan kaybolmuş, hep yaptıkları gibi."
"Annenle görüşeceğim," diye karar verdi Luca. "Bana gelmesini söyler misin?"
Çocuk tereddüt etti. "Gelmez," dedi. "Hâlâ ağabeyimin yasını tutuyor. Bu konuda konuşmayı sevmiyor. Konuşmak İstemez."
Peder Peter, Luca'ya doğru eğildi ve sessizce konuştu. "Bunun gibi hikâyeleri kaç kere dinledim ben," dedi.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder