Kitabın 214. ve 215. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
"Hayır, anne. Bıktım ben bu dolaşmalardan. Çıkıp gitmek, başka yerlerde ne olup bittiğini görmek istiyorum. Sakın 'Küçük Kara Balığın aklını çeldiler' deme anne. İnan bana, uzun süredir düşünüyorum bunları. Tabii ki her anlatıdan hisseler çıkardım. Hele boşuna ömür tükettiklerinden yakınan ihtiyar balıklar var ya, beni en çok onlar düşündürdü. Yaşam sadece bir avuç suyun ardı sıra dolaşarak zaman doldurmak mı gerçekten? Öğrenmek istiyorum. Yoksa başka türlü bir yaşam türü de var mı şu dünyada?" Sözü bitince annesi, "Yavrucuğum, aklını mı kaçırdın sen," dedi. "Dünya, dünya diye tutturmuşsun. Nedir dünya dediğin? Bulunduğumuz çevredir dünya. Sürdüğümüz düzendir yaşam."
Bu sırada irice bir balık yaklaştı yuvalarına, söze karıştı:
"Komşu nedir bu çene yarıştırmanız? Ne yazık ki bugün dolaşmak için geç kalacaksınız!"
Anne balık komşusunun sesine oyuktan çıktı.
"Zamane çocuğu işte..." dedi. "Annesine ders vermeye kalkışıyor."
"Ne diyor ki?"
"Boyuna boşuna bakmadan çekip gitmek istiyor. Gidip dünyada olup biteni öğrenecekmiş! Büyük büyük konuşuyor işte..." "Ah sevsinler küçüğü. Bilge olmuş da haberimiz yok." Küçük Kara Balık:
"Efendim, bilge dediğinizin ne olduğunu bilmiyorum. Şu amaçsız dönüp dolaşmalardan usandım artık. Ben yokum bu işte. Kandıramam kendimi. Günün birinde yaşlanınca, cahil bir bunak gibi köşeme sinmek, boşuna tükettiğim günler için yakınmak istemiyorum."
Komşu kızdı:
"Daha neler!"
Annesi, "Biricik yavrumun böylesine yoldan çıkacağı aklıma gelmezdi. Kimbilir kim baştan çıkardı," dedi.
"Kimsenin beni baştan çıkardığı yok. Her şeye aklım eriyor. İyiyi kötüyü ayırt edebiliyorum."
Komşu balık, anne balığa döndü:
"Komşum, evini sırtında taşıyan salyangoz olmasın sakın?"
"Ya... Haklısın kuşkulanmakta. Hep yavrumun çevresinde dolanıyordu. O çelmistir aklını, kahrolasıca!"
Küçük Kara Balık, "Sus anne," dedi. "O benim arkadaşımdı."
Annesi:
"Balık ile salyangozun arkadaşlığı mı olurmuş? Hiç duymadım böyle bir şey."
"Balık ile salyangozun düşmanlığını da hiç duymamıştık, ama siz ona düşman kesildiniz. Zavallıyı yok yere öldürdünüz."
Komşu balık, "Bu eski bir öyküdür," dedi.
"İyi, ama siz deştiniz bu eski öyküyü."
Annesi, "Ölümü hak etmişti o," dedi. "Unuttun mu, olur olmaz yerde ileri geri konuşmalarını?"
"Öyleyse beni de öldürün. Çünkü ben de öyle konuşuyorum artık."
Sözü uzatmayalım. Onların tartışmaları öteki balıkları da oracığa topladı. Görünüşe bakılırsa çok kızmışlardı Küçük Kara Balığa.
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.Bu sırada irice bir balık yaklaştı yuvalarına, söze karıştı:
"Komşu nedir bu çene yarıştırmanız? Ne yazık ki bugün dolaşmak için geç kalacaksınız!"
Anne balık komşusunun sesine oyuktan çıktı.
"Zamane çocuğu işte..." dedi. "Annesine ders vermeye kalkışıyor."
"Ne diyor ki?"
"Boyuna boşuna bakmadan çekip gitmek istiyor. Gidip dünyada olup biteni öğrenecekmiş! Büyük büyük konuşuyor işte..." "Ah sevsinler küçüğü. Bilge olmuş da haberimiz yok." Küçük Kara Balık:
"Efendim, bilge dediğinizin ne olduğunu bilmiyorum. Şu amaçsız dönüp dolaşmalardan usandım artık. Ben yokum bu işte. Kandıramam kendimi. Günün birinde yaşlanınca, cahil bir bunak gibi köşeme sinmek, boşuna tükettiğim günler için yakınmak istemiyorum."
Komşu kızdı:
"Daha neler!"
Annesi, "Biricik yavrumun böylesine yoldan çıkacağı aklıma gelmezdi. Kimbilir kim baştan çıkardı," dedi.
"Kimsenin beni baştan çıkardığı yok. Her şeye aklım eriyor. İyiyi kötüyü ayırt edebiliyorum."
Komşu balık, anne balığa döndü:
"Komşum, evini sırtında taşıyan salyangoz olmasın sakın?"
"Ya... Haklısın kuşkulanmakta. Hep yavrumun çevresinde dolanıyordu. O çelmistir aklını, kahrolasıca!"
Küçük Kara Balık, "Sus anne," dedi. "O benim arkadaşımdı."
Annesi:
"Balık ile salyangozun arkadaşlığı mı olurmuş? Hiç duymadım böyle bir şey."
"Balık ile salyangozun düşmanlığını da hiç duymamıştık, ama siz ona düşman kesildiniz. Zavallıyı yok yere öldürdünüz."
Komşu balık, "Bu eski bir öyküdür," dedi.
"İyi, ama siz deştiniz bu eski öyküyü."
Annesi, "Ölümü hak etmişti o," dedi. "Unuttun mu, olur olmaz yerde ileri geri konuşmalarını?"
"Öyleyse beni de öldürün. Çünkü ben de öyle konuşuyorum artık."
Sözü uzatmayalım. Onların tartışmaları öteki balıkları da oracığa topladı. Görünüşe bakılırsa çok kızmışlardı Küçük Kara Balığa.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder