Monika Peetz - Senden Uzak Yedi Gün | Kitaptan okuma parçası

# Monika Peetz - Senden Uzak Yedi Gün | Kitaptan okuma parçası #

Monika Peetz - Senden Uzak Yedi Gün | Kırmızı Kedi Yayınevi, Roman, Çeviren Regaip Minareci, 256 sayfa, Mayıs 2013.

Yedi gün boyunca telefon yok, internet yok, içki yok, erkek yok. İçlerinde en çok zorlanan, hiç tanımadığı babasının izini sürmeye, geçmişin sırlarını deşmeye kararlı olan Eva'dır. Oysa bazı aile sırlarını hiç karıştırmamanın daha iyi olacağını anlayacaktır. Salı Kadınları'nın yazarından, aynı karakterlerle süren eğlenceli, keyifli, hem romantik hem komik yeni bir macera.

              

- 1 -

Yine o günlerden biriydi. Eva hastanedeki sabah nöbetinden dönmüş, evde dört çocuğu bilgisayarı kapmak için birbirlerine girmişlerdi ve akşam yemeğini hazırlamaya söz veren kocası Frido yine ofiste takılıp kalmıştı. Eva'nın bir buçuk saat sonra Le Jardin'de olması gerekiyordu, yani "Fransız'ında." Salı Kadınları'yla geçireceği keyifli akşamı günlerdir iple çekiyordu. Başlarda Köln'deki Fransız Enstitüsü'nde Fransızca öğrenmekten başka hiçbir ortak yönleri olmayan bu beş kadın arasında, geçen on altı yıl zarfında sağlam bir dostluk kurulmuştu. Salı Kadınları nice fırtınaları, hayatın sillelerini ve Lourdes'a yaptıkları hac yolculuğunu birlikte atlatmışlardı. Arkadaşlarıyla geçinmesi her zaman kolay olmamıştı. Eva bu gidişle akşama arkadaşlarına belki de hiç katılamayacaktı, sorun da buydu.

Uzayıp giden görev listesi ve altı kişilik ailesinin günlük programlarıyla boğuşuyordu. Genç kadın, hac yolculuğunun ardından yeniden doktor olarak çalışmaya başlamıştı. Hacdan getirdiği kutsal su, ne kocası Frido'yu aşçıbaşına, ne de üçü buluğ çağında biri de on yaşında olan çocuklarını ev işlerinde gönüllü yardımcılara dönüştürmüştü. Kapı zili birden çalmaya başlayınca Eva'nın içine hiç de iyi şeyler doğmadı. evine düzenli gelip giden herkes kapını her zaman açık olduğunu bilirdi. Anahtarlarını sürekli kaybeden, toplum hayatına pek meraklı çocuklarına karşı öz savunmaydı bu. ısrarla zili çalan ve birinin gelip kapıyı açmasını bekleyen tek bir kişi vardı. Eva, derin bir iç geçirdi. Hiç kuşku yoktu, gelen annesinden başkası olamazdı. Regine, emekliye ayrıldığı bir buçuk yıldan beri sadece ve tamamen Eva için yaşıyordu. Sadece ve sadece. Tamamen. Önceden telefonla haber vermek gibi gördü kurallarıyla hiç işi olmazdı.

Regine'nin yaptığına zil çalmak denmezdi; Regine, Aida operasındaki zafer yürüyüşünü anımsatan mors alfabesi sinyalleri yollardı. Eva, annesini severdi. Ama her zaman değil işte. Özellikle ayın ilk salı günü. Eva, kararlı bir sesle "hayır" diyebilmeyi çok isterdi. Onun yerine, dudaklarında zoraki bir gülümsemeyle kapıyı açtı. Altmış ikisinde bir hippi kız, kapıya kayıtsızca yaslanmıştı; üzerine yerlere kadar inen iri iri çiçek desenli fırfırlı bir etek giymiş, boynuna da uçlarında kocaman şeyler sallanan sayısız kolye takmıştı. Geniş kenarlı şapkasının altından sarı uzun saç örgüleri uzanıyordu. Regine, ayaklarına Hint işi deri sandaletler geçirmişti.

"Büyükannen eski günlerden kalma neyim varsa hepsini saklamış," dedi Regine. "Bütün ıvır zıvır, yeniden moda oluncaya kadar tavan arasında sıkışıp kalmış."

Regine uzun yıllardan beri Bergisch Gladbach'taki ailesinden kalan evde yaşıyordu. Şimdi emekli olup, birden boşta kalınca bütün dikkatini, onlarca yıl "Uyuyan Güzel" gibi derin bir uykuya yatmış olan depoya yöneltmişti.

"Savaş yaşamış kuşak böyledir işte. Lore ninen hiçbir şeyi atamazdı," dedi Regine. "Her şey duruyor, bütün geçmişim. Konuş ama artık, kıyafetimi nasıl buldun?"

"Bir saat içinde Le Jardin'de olmam gerekiyor," dedi Eva alçak perdeden. Regine'nin konuşma arzusu, kendisini kızının yerine koyabilme yetisinin önüne geçmişti. Elindeki sararmış kitabı salladı.

"Depoda eski bir kitabımı buldum. Geleneksel Çin şifa sanatı. Çok aydınlatıcı," dedi Regine ve tökezleyerek mutfağa doğru ilerledi.

---

Bu alıntı tanıtım amaçlı yapılmıştır.

Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.

kitap

KitapGalerisi Facebook / KitapGalerisi Twitter