Bu ay müthiş bir Türkçe roman çıkıyor, fark ettiniz mi? Seçkin kitapların yayınevi Alef Yayınevi, uzun süren sessizliğini nihayete erdiriyor. Daha önce Arnon Grunberg'in çok beğenilen Tirza'sını, Steven Hall'un Köpekbalığı Metinleri'ni, Monika Maron'un Animal Triste'sini çıkarıp aklımızı başımızdan alan Alef şimdi de Kerem Eksen'in "Buradayız" romanıyla edebiyatseverlere bayram yaşatıyor.
Kerem Eksen'in Buradayız romanından okuma parçalarını sunuyoruz. İyi edebiyatın şerefine...
Herhangi bir romanın konusu olabilecek o genç adamlardan biriydim ben de. Genç adam evinde oturur, genç adam hülyalara kapılır, genç adam sever, sevmez, sevmeyi bilmez, hayat ona yabancı gelir. Genç adam... Bıkıp usanmadan birbirinden sıkıcı sayfalarda dolaşır durur. Genç adam paltosunu giyer, genç adam ellerini ovuşturur, genç adam mor çiçekler alır, genç adam mor çiçekler almaz, yürür gider, durup bekler, hayat genç adamın etrafında döner, genç adam evimize gelir, koltuğumuza oturur, biz o genç adam oluruz, ah, deriz, hayat ne tuhaf, ne acı, ama neyse, kapatalım artık bu konuyu. O genç adamdan nefret ediyorum, dedim odamda oturmuş içimdeki kasveti dağıtmaya çalışırken, onun hayatını dolduran bütün o berbat ayrıntıların ne kadar sıkıcı olduğunu düşündüm. O ayrıntıların hiçbirinin romanımda yeri olmayacak, dedim, benim romanımda bütün olayların bir ağırlığı olacak.
Roman yazma sürecinin zorluklarından, yazan kişinin boş bir kâğıt karşısındaki o tatlı tedirginliğinden, ruhsal ve düşünsel gelgitlerden söz ettim. Bunların hepsini o kadar iyi biliyordum ki, Yurdaer yaşadıklarımın gerçekliğinden bir an bile şüphe etmedi. O da kendini iyice bıraktı, nasıl yazdığını, çalışırken hangi ritüelleri yerine getirdiğini, yazı masasından kalkarken neler hissettiğini anlattı. Böyle tatlı bir sohbete kaptırmış gidiyorduk ki, sakıncası yoksa, deyiverdi Yurdaer, romanının konusundan biraz bahsedebilir misin? Bir an aklıma gelmedi romanımın konusu, evet, ben bir an romanımın konusunu hatırlayamadığımı düşündüm ve, hiç unutmuyorum, şu işe bak yahu, dedim içimden, romanımın konusu gidivermiş aklımdan. Romanımın bir konusu olmadığı (hatta bir romanım dahi olmadığı) halde ben bunu basit bir hafıza sorunu olarak yaşadım o anda; şimdi düşünüyorum, ne büyük düzenbazmışım ben.
Yayınevine doğru yürürken Bahar’la dolaştığımız o sokaklardan geçtim ve onu şimdiden özlediğimi düşündüm. Ancak dayanmalıydım. Bahar benim insanlık durumumdu ve ben sabırla bu durumun ötesine geçmeye çalışmalıydım ... İnsan nasıl da çaresiz kalıyor şu hayatta, diye düşündüm, mutluluk ellerinden kaçıverirken nasıl da bakakalıyor arkasından. Çok değil, bir ay kadar önce benim mutluluk rüyamdı Bahar, oysa şimdi bir insanlık gerçeği olarak karşımda duruyor.
Büyük acılar yaşamak istiyordum oysa, bütün o büyük acıları ben yaşamalıydım, o büyük cinayetleri, o kurşun benim ensemden girmeliydi, efsanevi ölümlerle ölen o adam ben olmalıydım, sonra o efsanevi aşkları yaşayan, efsanevi yaralar alıp darmadağın olan o genç adam, evet, kesinlikle ben olmalıydım, başkası değil.
Eskiden, üniversitedeyken demek istiyorum, bakanlar kurulunun yarısını ezbere sayardım ben, şimdiyse bunlarla ilgilenmeyi unutuyorum. İnsanların öylece yaşayıp gittikleri fikri, evet, bu fikir kafamı tamamen dolduruyor. Yaşayıp gidiyorlar ve sonra ölüyorlar, hatta bazen öldürülüyorlar, biz de büyük umutsuzluklara kapılıyoruz, acı ruhumuzu ele geçiriyor. Ancak bunların hiçbiri bir işe yaramaz. Babam böyle şeyler düşünmezdi hiç, dünyaya bakar ve şöyle derdi: Şuraya bir heykel dikilecek.
... her şeyi atıp sıfırdan başladım. Şimdi daha yavaş, ancak daha emin adımlar atarak ilerliyorum romanımda. Birbiri ardınca sıraladığım bütün bu yalanlardan dolayı önce utanç, sonra gurur duydum. Utanç, malum, her dürüst insanın yalandan sonra hissetmesi gereken duygudur. Gurur ise sonra gelir; yalanınız kabul gördüğünde…
Kerem Eksen - Buradayız | Alef Yayınevi, Roman, 180 sayfa, Haziran 2013.
Bu alıntı tanıtım amaçlı yapılmıştır.
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder