Kitabın 212. ve 213. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Ürsula, "Böylesi daha iyi,' dedi. "Keşke papaz olsa da, sonunda Tanrı bu evin kapısından içeri girse."
Çok geçmeden, Peder Antonio Isabel'in Jose Arca-dio Segundo'yu ilk ayinine hazırladığı anlaşıldı. Horozlarının boyunlarını tıraş edip dövüşe hazırladıkları sırada papaz, Jose Arcadio Segundo'yu "mukabele" yoluyla gerekli bilgileri öğretiyor; kuluçkaya yatacak tavukları folluğa yerleştirirlerken basit örnekler vererek, evrenin yaratılışının ikinci gününde, Tanrı'nın civcivlerin yumurtadan çıkması gerektiğini nasıl düşündüğünü anlatıyordu. Papaz efendi o tarihlerde bunamaya başlamıştı. Bu bunaklığı giderek artacak ve yıllar sonra Papaz, şeytanın Tanrı'ya başkaldırışının belki de zaferle sonuçlandığını ve gaflet içindekileri faka bastırmak için gerçek kimliğini gizleyerek, gökler katındaki tahta şeytanın oturduğunu ileri sürecekti. Hocasının öğütleri ve direnci sonunda, Jose Arcadio Segundo birkaç ay içinde şeytanı şaşırtmak için yararlanılan teolojik oyunlarda, horoz dövüşü hilelerindeki kadar ustalaştı. Amaranta ona yakalıklı ve boyunbağlı, keten bir giysi dikti. Beyaz pabuçlar aldı. Muma bağlanacak kurdelenin üzerine, yaldızla adının başharflerini işledi. İlk ayinden iki gece önce, Peder Antonio Isabel, Jose Arcadio Segundo'nun günahlarını çıkarmak için onunla birlikte kilisedeki değerli eşyanın durduğu odaya kapandı. Yanlarına bir de günah sözlüğü almışlardı. Günah listesi öylesine uzundu ki, saat altıda yatmaya alışık yaşlı Papaz sonuna dek dayanamadı, koltuğunda uyuyakaldı. Papaz'ın sorulan, Jose Arcadio Segundo'ya yeni bir dünya açtı. Papaz'ın ona kadınlarla ayıp şeyler yapıp yapmadığını sormasına hiç şaşmadı ve dürüstlükle hayır diye karşılık verdi. Ama aynı şeyi hayvanlarla yapıp yapmadığı sorulunca aklı karıştı. Mayısın ilk cuma günü, ayin yapıldı, ama onun aklı hep Papaz'ın sorusundaydı. Hemen, Petronio'nun yanına koştu. Petronio, kilisenin marazlı kay-yumuydu. Çan kulesinde yatıp kalkardı. Yarasa yediği söylenirdi. Jose Arcadio Segundo, aklını kurcalayan soruyu ona sordu. Petronio, "İşlerini kancık eşeklerle yapan ahlaksız Hıristiyanlar da vardır' diye karşılık verdi. Jose Arcadio Segundo bu yanıtla da yetinmiyor, meraktan kıvranıyor, öyle peş peşe sorular soruyordu ki, sonunda Petronio'nun sabrı taştı. .
"Ben salı geceleri giderim," diye itiraf etti. "Kimseye söylemeyeceğine söz verirsen önümüzdeki salı seni de götürürüm."
Gerçekten de ertesi salı, Petronio, elinde o güne dek kimsenin ne işe yaradığını bilmediği tahta tabureyle çan kulesinden çıktı ve Jose Arcadio Segundo'yu yakındaki bir otlağa götürdü. Delikanlı bu gece gezintilerine kendini öylesine kaptırdı ki, çok uzun süre Çata-rino'nun dükkânında görünmedi. Tutkun bir horoz dövüşçüsü oldu. Elinde dövüş horozlarıyla eve ilk geldiği gün, Ürsula, "Bu meretleri buradan götür," diye ona çıkıştı. "Horozlar bu eve gereğinden çok acı getirdi, bir de senin taşımana gerek yok." Jose Arcadio Segundo hiç karşı koymadan horozlan evden götürdü, ama kendi evine gelsin diye her istediğini yapan nenesi Pilar Terne-ra'nın evinde horoz beslemeyi sürdürdü. Çok geçmeden de horoz dövüşü alanında, Peder Antonio Isabel'den öğrendiği numaraları uygulayarak, yalnızca horozların sayısını artırmakla kalmadı, gönül eğlendirmeyi düşünecek kadar da para yaptı. Ürsula onu kardeşiyle karşılaştırıyor ve çocukluklarında tek kişi gibi olan ikizlerin sonunda nasıl böylesine ayrıldıklarını anlayamıyordu. Ursula'nın şaşkınlığı uzun sürmedi. Çünkü çok geçmeden Aureliano Segundo tembellik ve dağınıklık belirtileri göstermeye başladı.
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.Çok geçmeden, Peder Antonio Isabel'in Jose Arca-dio Segundo'yu ilk ayinine hazırladığı anlaşıldı. Horozlarının boyunlarını tıraş edip dövüşe hazırladıkları sırada papaz, Jose Arcadio Segundo'yu "mukabele" yoluyla gerekli bilgileri öğretiyor; kuluçkaya yatacak tavukları folluğa yerleştirirlerken basit örnekler vererek, evrenin yaratılışının ikinci gününde, Tanrı'nın civcivlerin yumurtadan çıkması gerektiğini nasıl düşündüğünü anlatıyordu. Papaz efendi o tarihlerde bunamaya başlamıştı. Bu bunaklığı giderek artacak ve yıllar sonra Papaz, şeytanın Tanrı'ya başkaldırışının belki de zaferle sonuçlandığını ve gaflet içindekileri faka bastırmak için gerçek kimliğini gizleyerek, gökler katındaki tahta şeytanın oturduğunu ileri sürecekti. Hocasının öğütleri ve direnci sonunda, Jose Arcadio Segundo birkaç ay içinde şeytanı şaşırtmak için yararlanılan teolojik oyunlarda, horoz dövüşü hilelerindeki kadar ustalaştı. Amaranta ona yakalıklı ve boyunbağlı, keten bir giysi dikti. Beyaz pabuçlar aldı. Muma bağlanacak kurdelenin üzerine, yaldızla adının başharflerini işledi. İlk ayinden iki gece önce, Peder Antonio Isabel, Jose Arcadio Segundo'nun günahlarını çıkarmak için onunla birlikte kilisedeki değerli eşyanın durduğu odaya kapandı. Yanlarına bir de günah sözlüğü almışlardı. Günah listesi öylesine uzundu ki, saat altıda yatmaya alışık yaşlı Papaz sonuna dek dayanamadı, koltuğunda uyuyakaldı. Papaz'ın sorulan, Jose Arcadio Segundo'ya yeni bir dünya açtı. Papaz'ın ona kadınlarla ayıp şeyler yapıp yapmadığını sormasına hiç şaşmadı ve dürüstlükle hayır diye karşılık verdi. Ama aynı şeyi hayvanlarla yapıp yapmadığı sorulunca aklı karıştı. Mayısın ilk cuma günü, ayin yapıldı, ama onun aklı hep Papaz'ın sorusundaydı. Hemen, Petronio'nun yanına koştu. Petronio, kilisenin marazlı kay-yumuydu. Çan kulesinde yatıp kalkardı. Yarasa yediği söylenirdi. Jose Arcadio Segundo, aklını kurcalayan soruyu ona sordu. Petronio, "İşlerini kancık eşeklerle yapan ahlaksız Hıristiyanlar da vardır' diye karşılık verdi. Jose Arcadio Segundo bu yanıtla da yetinmiyor, meraktan kıvranıyor, öyle peş peşe sorular soruyordu ki, sonunda Petronio'nun sabrı taştı. .
"Ben salı geceleri giderim," diye itiraf etti. "Kimseye söylemeyeceğine söz verirsen önümüzdeki salı seni de götürürüm."
Gerçekten de ertesi salı, Petronio, elinde o güne dek kimsenin ne işe yaradığını bilmediği tahta tabureyle çan kulesinden çıktı ve Jose Arcadio Segundo'yu yakındaki bir otlağa götürdü. Delikanlı bu gece gezintilerine kendini öylesine kaptırdı ki, çok uzun süre Çata-rino'nun dükkânında görünmedi. Tutkun bir horoz dövüşçüsü oldu. Elinde dövüş horozlarıyla eve ilk geldiği gün, Ürsula, "Bu meretleri buradan götür," diye ona çıkıştı. "Horozlar bu eve gereğinden çok acı getirdi, bir de senin taşımana gerek yok." Jose Arcadio Segundo hiç karşı koymadan horozlan evden götürdü, ama kendi evine gelsin diye her istediğini yapan nenesi Pilar Terne-ra'nın evinde horoz beslemeyi sürdürdü. Çok geçmeden de horoz dövüşü alanında, Peder Antonio Isabel'den öğrendiği numaraları uygulayarak, yalnızca horozların sayısını artırmakla kalmadı, gönül eğlendirmeyi düşünecek kadar da para yaptı. Ürsula onu kardeşiyle karşılaştırıyor ve çocukluklarında tek kişi gibi olan ikizlerin sonunda nasıl böylesine ayrıldıklarını anlayamıyordu. Ursula'nın şaşkınlığı uzun sürmedi. Çünkü çok geçmeden Aureliano Segundo tembellik ve dağınıklık belirtileri göstermeye başladı.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder