Kitabın 502. ve 503. sayfalarından tanıtım amaçlı alıntı yapılmıştır.
Mihrimah saraya dönene kadar bir daha hiç
konuşmadı. Esma'nın sesi, saralıymış, deyip duruyordu kafasının içinde. İlletliymiş.
İçinde bir yerlerin acıdığının bilincindeydi ama bir yandan da bu ayıptan ve Esma'yla Ali'ye yapacağı kötülükten kazasız belasız kurtulduğu için duyduğu sevinç giderek büyüyordu.
Gerçekten, Firdevs'ten hiçbir farkı kalmayacaktı Şadırvan'ın arkasına geçseydi. Hizmetçisi, sevdiği adamla gizlice hamam aralığında buluşmuştu. O da Şadırvan aralığında buluşacaktı Alaiyeli'yle. Bir o işi yapmadığı kalacaktı. Belki de saldıracaktı adam üzerine. Hayatı denizlerde, zindanlarda geçmiş bir adamın, güzel bir kızı görünce aklından neler geçeceğini nereden bilecekti. Üstelik o kız kendi rızasıyla koştu ra koştura ona gelmiş, "Al götür beni buralardan Alaiyelim," diye yalvarmışsa. Orada olmasa bile başka bir yerde yapacaktı bunu mutlaka. Seyrine bile dayanamadığı o kirlenme duygusu geldi aklına, ürperdi.
Korkunç sarsıntılarla ilerleyen arabada, karşısında oturan Esmaya, İsmail'in derdini ondan sakladı diye güya küsmüş gibi yapıyordu. Kız da yüzüne bakmaya korkuyordu zaten. Fakat oturuşuna, duruşuna bir huzur geldiğinin de farkındaydı. Saraydan çıktıkları andan beri yerinde doğru dürüst duramayan, durmadan konuşan, soran, sürekli dönüp dönüp arkasına bakan Esma gitmiş, o hanım hanımcık dadısı geçip durmuştu karşısına.
Aklına gelen bir düşünceyle, gülmek geldi içinden. Güldüğünü belli etmemek için eliyle yüzünü örtmeye çalıştı. Ne kadermiş benimki de, diye düşündü. Bir anda hayatıma iki erkek karıştı. Biri kocam olacak, öteki aklımdan, rüyalarımdan çıkmayan adam. Biri topal ve bitli, beriki saralı. Sevdadan yana hiç şansı olmadığına karar verdi.
Araba at meydanında durdu. Esma fırlayıp hanımının inmesine yardım etmek istedi. Mihrimah surat asarak kızın uzattığı eli tutmadı. Kendi başına indi. Basamağa takılan iç eteğini kurtarmak için çekiştirdiğini fark eden Esma, hemen eğilip yardımcı oldu. Mihrimah, kız doğrulurken dadısının yüzündeki bulutu gördü. Çektirdiğim korkular yetmiyormuş gibi bir de küslük çıkardım, diye homurdandı içinden. Ben kötü bir kızım. Talihsiz. Kalpsiz.
Sadrazam İbrahim Paşa'nın sarayı az berideydi. Paşa Enişte'nin bir sürü hizmetkarı, uşağı, hizmetçisi cirit atıyordur buralarda, diye geçirdi aklından. Her an onu haremden görüp tanıyan biri çıkabilirdi karşılarına.
Bu kitabı KitapGalerisi'nden bu linke tıklayarak satın alabilirsiniz.konuşmadı. Esma'nın sesi, saralıymış, deyip duruyordu kafasının içinde. İlletliymiş.
İçinde bir yerlerin acıdığının bilincindeydi ama bir yandan da bu ayıptan ve Esma'yla Ali'ye yapacağı kötülükten kazasız belasız kurtulduğu için duyduğu sevinç giderek büyüyordu.
Gerçekten, Firdevs'ten hiçbir farkı kalmayacaktı Şadırvan'ın arkasına geçseydi. Hizmetçisi, sevdiği adamla gizlice hamam aralığında buluşmuştu. O da Şadırvan aralığında buluşacaktı Alaiyeli'yle. Bir o işi yapmadığı kalacaktı. Belki de saldıracaktı adam üzerine. Hayatı denizlerde, zindanlarda geçmiş bir adamın, güzel bir kızı görünce aklından neler geçeceğini nereden bilecekti. Üstelik o kız kendi rızasıyla koştu ra koştura ona gelmiş, "Al götür beni buralardan Alaiyelim," diye yalvarmışsa. Orada olmasa bile başka bir yerde yapacaktı bunu mutlaka. Seyrine bile dayanamadığı o kirlenme duygusu geldi aklına, ürperdi.
Korkunç sarsıntılarla ilerleyen arabada, karşısında oturan Esmaya, İsmail'in derdini ondan sakladı diye güya küsmüş gibi yapıyordu. Kız da yüzüne bakmaya korkuyordu zaten. Fakat oturuşuna, duruşuna bir huzur geldiğinin de farkındaydı. Saraydan çıktıkları andan beri yerinde doğru dürüst duramayan, durmadan konuşan, soran, sürekli dönüp dönüp arkasına bakan Esma gitmiş, o hanım hanımcık dadısı geçip durmuştu karşısına.
Aklına gelen bir düşünceyle, gülmek geldi içinden. Güldüğünü belli etmemek için eliyle yüzünü örtmeye çalıştı. Ne kadermiş benimki de, diye düşündü. Bir anda hayatıma iki erkek karıştı. Biri kocam olacak, öteki aklımdan, rüyalarımdan çıkmayan adam. Biri topal ve bitli, beriki saralı. Sevdadan yana hiç şansı olmadığına karar verdi.
Araba at meydanında durdu. Esma fırlayıp hanımının inmesine yardım etmek istedi. Mihrimah surat asarak kızın uzattığı eli tutmadı. Kendi başına indi. Basamağa takılan iç eteğini kurtarmak için çekiştirdiğini fark eden Esma, hemen eğilip yardımcı oldu. Mihrimah, kız doğrulurken dadısının yüzündeki bulutu gördü. Çektirdiğim korkular yetmiyormuş gibi bir de küslük çıkardım, diye homurdandı içinden. Ben kötü bir kızım. Talihsiz. Kalpsiz.
Sadrazam İbrahim Paşa'nın sarayı az berideydi. Paşa Enişte'nin bir sürü hizmetkarı, uşağı, hizmetçisi cirit atıyordur buralarda, diye geçirdi aklından. Her an onu haremden görüp tanıyan biri çıkabilirdi karşılarına.
kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder